واردات با کارت بازرگانی دیگران

[jumiper]

میشه لطفا مراحل واردات بدون کارت بازرگانی توضیح بدین میشه از ترخیص کار استفاده کرد مشکلی نداره اگه میشه یک مقدار کامی توضیح بدید با تشکر

[بهزاد]

طبق ماده 3 قانون و مقررات صادرات و واردات مبادرت به واردات و یا صادرات هر کالایی نیاز به کارت بازرگانی داره. همچنین طبق ماده 8 همین قانون برای واردات حتما باید مجوز ورود یا ثبت سفارش انجام بشه.
البته یک سری استثناهایی هم هست. مثلا اگر کالا جنبه تجاری پیدا نکنه میتونه بدون کارت و ثبت سفارش وارد بشه.


برای این موضوع به مواد زیر از آیین نامه اجرایی قانون مقررات صادرات و واردات مراجعه کنید:
ماده 5- با توجه به مفاد مواد ( 1) و ( 8) قانون مقررات صادرات و واردات که از
نامیده می شود ورود کلیه کالاهاي قابل ورود اعم « قانون » این پس به اختصار
از اینکه واردکننده از بخش دولتی یا غیر دولتی باشد باستثناي موارد زیر
موکول به ثبت سفارش و اخذ مجوز ورود از وزارت بازرگانی با رعایت سایر
شرایط مقرر خواهد بود.
موارد استثناء
1 کالاهاي مورد نیاز خانوارهاي مرزنشین، شرکتهاي تعاونی آنها، ملوانان، کارکنان شناورها طبق فهرستی که در همین آیین نامه می آید و در حد مقرر در آن گمرك موظف است آمار واردات کالاهاي موضوع این بند را طبق فرم وزارت بازرگانی تنظیم نموده و در پایان هر ماه به وزارت مذکور ارسال نماید.
2 کالاهاي خاص نظامی با تأیید وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهاي مسلح و کالاهاي خاص سازمان انرژي اتمی با تأیید رییس سازمان انرژي اتمی.
3 کالاهاي همراه مسافران ورودي در حدي که در این آیین نامه مشخص می گردد و طبق فهرستی که وزارت بازرگانی اعلام می نماید.
4 کالاهاي وارداتی از طریق پست در حدي که در این آیین نامه مشخص می شود.
5 نمونه هاي تجارتی و تولیدي در حدي که در این آیین نامه تعیین خواهد شد.


و همچنین ماده ده آیین نامه اجرایی که درباره ملاک تجاری بودن کالا به تشریح صحبت کرده:
ماده 10 *- در اجراي ماده ( 3) قانون، ملاك تجاري بودن، چگونگی صدور، تمدید وابطال کارت بازرگانی و موارد معافیت از داشتن آن، به شرح زیر اعلام می گردد:
1– ملاك تجاري بودن کالا:
کالاهایی که به تشخیص گمرك ایران براي فروش، وارد یا صادر میگردند،اعم از اینکه به همان شکل یا پس از انجام عملیات (تولیدي، تفکیک و بسته بندي)به فروش برسند، تجاري تلقی خواهند شد.
تبصره – موارد زیر تجاري تلقی نمی گردد:
الف – نمونه هاي تجاري و تولیدي و نمونه براي بررسی و آزمایش در حدي که می تواند نمونه تلقی شود، به تشخیص گمرك ایران.
ب - ماشین آلات، تجهیزا ت, اجزا و قطعات مربوط مورد نیاز واحدهاي تولیدي فاقدکارت بازرگانی که در مواقع لزوم در حد نیاز خود با تشخیص وزارت بازرگانی رأساً وارد می نمایند.
پ - عملیات ورود و صدور کالا توسط دستگا ههاي اجرایی داراي ردیف بودجه منطبق با وظایف و در جهت نیل به اهداف آن دستگاه با اطلاع وزارت بازرگانی که براي تأمین نیاز و نیل به اهداف عمومی آن دستگاه انجام می شود. در موارد خاص که وزارت بازرگانی تشخیص می دهد ورود کالا براي عملیات تجاري است ضمن توقف جریان، مراتب را به هیأت دولت گزارش می نماید.**
ت- صدورکالا توسط صادرکنندگان مبتدي براي یک دوره حداکثر 6 ماهه درآغازکار با مجوز وزارت بازرگانی.
ث- وسایل و ملزومات مورد نیاز واحدهاي تحقیقاتی، علمی، پزشکی، آموزشی، آزمایشگاهی، کاتالوگ، بروشور، کتابچه حاوي مشخصات فنی و تجاري کالا، نقشه هاي فنی و نمون ههاي فاقد بهاي ذاتی، کالاهاي مورد نیاز پیمانکاران و مشاوران با تشخیص وزارت بازرگانی.

[jumiper]

نه بهزاد جان منظورم اینه که شرکتی باشه کالای مورده نظرو واست وازد کنه یعنی از کارت بازرگانی کسه دیگه استفاده بشه چنین شرکتی یا اشخاصی هستند که این کارو بکنند ؟

[jalal13]

سلام
پس مگر شرکت های بازرگانی چکار میکنند؟؟؟!!
شما همین تبلیغ گروه تجاری آوا را در بالای سایت خوب نگاه کنی جواب سوالتون را میگیرید

[بهزاد]

شرکت های اینجوری که زیادن. شرکت آوا هم به قول دوستمون یه نمونشه. منتهی باید اول مشخص کنی که کالا رو از اول میخوای یکی برات بخره بیاره اینجا تحویلت بده یا اینکه نه کالا رو خریدی و میخوای بیاری اینجا یکی واست ترخیصش کنه.

اگر حالت اول باشه که معمولا یه کالایی رو یه قیمت تموم شده میدن بهت و میگن خرید در چین تا تحویل در تهران درب انبار مثلا کیلویی n تومان. اگر حالت دومه که معمولا در این حالت تاجر خودش جنس رو خریده و فرستاده اومده بندر. اینجا کالا رو به نام یک شخصی صلح میکنه و یا اینکه از اول بارنامه و اسناد رو به اسم اون صادر کرده.

خوب اصل کار از اینجا شروع میشه:
اول شما میری پیش یه ترخیصکار که کارت بازرگانی داره. ترخیصکارا معمولا به شما میگن که اقا هزینه ترخیص این کالا با شماره تعرفه فلان مثلا کلا میشه 10 میلیون (حقوق ورودی و مالیات بر ارزش افزوده). همچنین یه سری هزینه های دیگه هم هست که طبق فیش از شما دریافت میکنه. مثلا هزینه های ثبت سفارش، هزینه استاندارد، هزینه های بارگیری و خنکاری، هزینه های استریپ و ..... که البته یه سری هاش در همه بارها ثابته ولی یه سری هاشو ممکنه نداشته باشین. مثلا 8 در هزار استاندارد فقط به یه سری از کالاها تعلق میگیره. خوب تا اینجا همه چی خوبه. بخش بعدی اینه که ترخیصکار میاد میگه که آقا من بابت کارت بازرگانی از شما مثلا دلاری 20 تومن میگیره. این رقم از روی ارزش پرفرما مشخص میشه. مثلا ارزش پرفرمای شما 30 هزار دلاره در این صورت ترخیص کار بابت حق استفاده از کارت بازرگانی 30 هزار تا بیست تومن از شما میگیره. البته این نرخ متفاوته. من 10 تومن دادم 35 تومن هم دادم. بستگی به طرفی داره که ازش کارت رو میگیرید.

اگر هم خودتون میخواید ترخیص کنید که باید برید دنبال یکی که کارت بازرگانی شو اجاره میده.

اما چند نکته بسیار بسیار بسیار مهم هست که در پست بعدی بهش اشاره میکنم.

[بهزاد]

یه زمان شما خودت سر رشته ای از واردات نداری ولی میدونی که یه جنسی رو اگر بیاری اینجا بازارش رو داری یا اینکه میتونی خوب بفروشیش. شاید بازاری هستی و بازار یه جنسی تو دستته. ولی نمیدونی از کجا، چطوری و با چه روشی واردش کنی؟
در این شرایط باید به شرکت ها یا اشخاصی مراجعه کنی که میتونن این کار رو انجام بدن برات. اینها کارشون همینه. از صفر تا صد رو انجام میدن. کار با اینها هم معمولا ساده هست. اول شما بهشون سفارش میدی و اونها هم میرن سرچ میکنن و جنس رو براتون پیدا میکنن و میگن کل هزینه هاش با ترخیصش و تحویل درب انبار شما میشه ایکس تومن. اگر سر قیمت به توافق رسیدید، اونوقت یه قرارداد تنظیم میشه و معمولا طبق این قرارداد شما 50 درصد مبلغ رو بهشون میدید و باقیمانده مبلغ رو هم زمانی که جنس رو بهتون تحویل داد پرداخت میکنید. این روالشه.
یه نکته هم بگم که در مراحل اول اطمینان کمی سخته ولی یه تاجر هیچ وقت شریک خوب رو از دست نمیده چون واسش نون میاره. به همین دلیل به کرات دیدم که بعد از مدتی کار کردن دیگه بین طرف ها نه قراردادی بسته شده و نه پولی رد و بدل شده. تاجر جنس رو آورده و خریدار هم به عنوان توزیع کننده عمده یه جورایی کار فروشش رو رو بر عهده گرفته. معمولا این جور پروژه ها بعد از مدتی که طرفین به هم اطمینان میکنن به این صورت پیش میره

اگر طرفین هم قل و قش داشته باشن که خوب شما هر چه قدر هم تلاش کنی باز هستن ادمایی که بخوان کلاهبرداری کنن.


در این شرایط اصلا بحث استفاده از کارت بازرگانی و این حرفا نیست. چون صفر تا صدش دست یه تاجره و شما کاری نداری که اون چی کار میخواد بکنه و با چه کارتی واردات میکنه.

[بهزاد]

اما موضوع بسیار مهم:
طبق تبصره 4 بند سه ماده 10 آیین نامه اجرایی قانون واردات صادرات: واگذاری کارت بازرگانی به غیر در هر صورت ممنوع هست و جرم تلقی میشه.
یعنی چی؟
یعنی شما اصلا اجازه نداری که به کس دیگری وکالت بدی که از کارت شما استفاده کنه. ولی چرا همه دارن این کار رو میکنن؟ حالا چرا گیر نمیدن بهشون؟
حقیقتش اینه که یا اینکه نمیخوان گیر بدن یا بازم نمیخوان گیر بدن به کسی. یعنی همه هم میدونن که این کار داره انجام میشه ولی هیچ کس جلوشو نمیگیره.
بارها دیده شده که میرن از دهات یکی رو پیدا میکنن و ده میلیون بهش میدن و میان وکالت ترخیص میگیرن ازش و با همون همه کار میکنن. آخر سال هم کارت کلی بدهی بار میاره و فرد هم ممنوع الخروج میشه. ولی اون بنده خدایی که تا حالا از شهر خودش خارج نشده چه کار با خارج رفتن داره.

اما کجای کار خرابه:
فرض کنید شما میرید کالاتون رو به اسم یکی میزنید که با کارتش بیاد. از این لحظه به بعد اون شخص صاحب قانونی کالای شماست و دست شما عملا به هیچ جا بند نیست. بنابراین کار خطرناکیه. تا بیاید ثابت کنید از روال قانونی که این کالا مال شما بوده طرف کل جنس شما رو میتونه آب کنه و بره. برای جلوگیری از کلاهبرداری میتونید باهاش قرارداد ببندید و چک بگیرید و یا سفته و یا تعهد نامه محضری. ولی خودتون بهتر میدونید تو ایران همه این چیزا کشکه. طرف بخواد جنس رو بالا بکشه این کار رو میکنه.

این از این موضوع که باید شفاف سازی میشد.

اما موضوع بسیار مهم دیگر در مورد بدهی ماده 14 هست:
فرض کنید که شما میرید به یکی وکالت میرید که وسط کار گمرک جلوی ترخیص کالای شما رو میگیره و کالای شما وثیقه بدهی های اون کارت بازرگانی میشه. ما یه ماده ای داریم در قانون قدیم امور گمرکی که میگه کالایی که وارد گمرک میشه وثیقه تمام بدهی های فعلی و قبلی کالاهایی هست که وارد شده ولی بدهیش پرداخت نشده. این بدهی دلایل مختلف میتونه داشته باشه مثل اختلاف ارزش، تخلف در کم اظهاری و خیلی چیزای دیگه. مثلا کارت 40 میلیون بدهی داشته و شما خبر نداشتی. به محض اینکه کالای شما با این کارت وارد شه گمرک کالا رو ضبط میکنه و تا زمانی که بدهی رو ندید آزاد نمیکنه. اینجاست که طرف معمولا غیبش میزنه.

برای جلوگیری از این موضوع چه کار میشه کرد؟
شما باید هر جوری شده متوجه بشید که کارت بدهی ماده 14 نداشته باشه. بهترین راهش هم این هست که ببینید کارت به چند نفر وکالت داده شده.
از کارت هایی که به چندین نفر وکالت داده شده و هر روز یکی داره تو یه بندر باهاش ترخیص میکنه به شدت دوری کنید.
از کارتهایی استفاده کنید که وکالتش دربست باشه. برای مطمئن شدن از این موضوع هم از طرفی که کارت بازرگانی رو وکالت داره بخواید که وکالت نامه اش رو به شما نشون بده. حتما باید در وکالت نامه قید شده باشه که این کارت به صورت دربست در اختبار آقای فلانی قرار گرفته. اینجوری اون طرف میدونه که کارتش بدهکار هست یا نیست و شمام خیالتون راحتتره. معمولا کسایی که کارت دربست اجاره میکنن واقعا دنبال کار کردن هستن و ندیدم تا حالا کسی کلاهبرداری بکنه. ولی بازم حواستون جمع باشه.

[haman716]

بسیار عالی و جامع بود بهزاد خان
:wink:

[شوییچی]

اگر کارتی وکالتش دربست باشه و باز هم بدهی داشته باشه از کجا میشه فهمید ؟ جایی هست یا روشی هست مثه خلافی ماشین بشه استعلام کرد ؟

تو کشور هشت خان رستم زندگی میکنیم ، تا بیای خر طرفو بگیری از زندگی افتادی هر چقدر هم که درصد نیت دارنده کارت با وکالت دربست صاف باشه .

یا اصلن اومدیم افتاد مرد !! بعدشم گفتن کل دارایی طرف که شامل جنسهای من نوعی تو گمرک میشه رفت تو انحصار ورثه ! میشه قرار دادی چیزی بست باهاش یا همون سفته ها کفایت میکنه ؟

حالا خر بیار هویج بار بزن.

[بهزاد]

اگر کارتی وکالتش دربست باشه و باز هم بدهی داشته باشه از کجا میشه فهمید ؟ جایی هست یا روشی هست مثه خلافی ماشین بشه استعلام کرد ؟

تو کشور هشت خان رستم زندگی میکنیم ، تا بیای خر طرفو بگیری از زندگی افتادی هر چقدر هم که درصد نیت دارنده کارت با وکالت دربست صاف باشه .

یا اصلن اومدیم افتاد مرد !! بعدشم گفتن کل دارایی طرف که شامل جنسهای من نوعی تو گمرک میشه رفت تو انحصار ورثه ! میشه قرار دادی چیزی بست باهاش یا همون سفته ها کفایت میکنه ؟

حالا خر بیار هویج بار بزن.
میتونید از گمرک استعلام بگیرید. ترخیصکار سراغ داشته باشید راحت براتون در میارن

[jalal13]

ممنون بسیار عالی بود آقا بهزاد

[saied]

سلام دوستان عزیز
با تشکر از جناب بهزادکه سنگ تمام گذاشتند و خطرات و ریسکهای کارت بازرگانی را شرح دادند..
نظر اینجانب ( چنانچه اشتباه است تذکر دهید ) این است که شرکتی که کارت بازرگانی دارد قانونا می تواند برای فرد یا شرکتی که کارت بازرگانی ندارد( بر اساس قرار دادی که با هم می بندند ) خدمات صادرات و واردات عرضه کند مثل همین شرکت آوا . اما اگر شخص یا شرکتی که کارت بازرگانی دارد دربست آنرا در اختیار فرد یا شرکتی دیگر بگذارد یا اصطلاحا کارت را اجاره دهد ، این کار غیر قانونی است . مثل این می ماند که شخصی گواهینامه رانندگی اش را در اختیار فرد فاقد گواهینامه بگذارد تا او مثلا رانندگی کند . در این صورت تعدادی از ریسکهای محتمل به صاحب کارت منتقل می شود کما اینکه صاحب کالا هم که کارت رااجاره کرده است خطر از دست دادن مالکیت کا لا را می پذیرد. .
در ضمن چنانچه تضمین قرار داد سفته باشد در صورت فوت شخص طرف مقابل می تواند از ورثه حق خود را بگیرد در حالیکه چک چنین ویژگی ندارد.

[بهزاد]

سلام دوستان عزیز
با تشکر از جناب بهزادکه سنگ تمام گذاشتند و خطرات و ریسکهای کارت بازرگانی را شرح دادند..
نظر اینجانب ( چنانچه اشتباه است تذکر دهید ) این است که شرکتی که کارت بازرگانی دارد قانونا می تواند برای فرد یا شرکتی که کارت بازرگانی ندارد( بر اساس قرار دادی که با هم می بندند ) خدمات صادرات و واردات عرضه کند مثل همین شرکت آوا .
بله. البته شرکتی مثل شرکت آوا خودش وارد کننده هست. اما خدمات ترخیص را هم انجام میدهند. ببینید شرکت های فعال در زمینه بازرگانی در چند زمینه فعال هستند.
یه سری رو بهشون میگن کارگو، این شرکت ها یا اشخاص معمولا در خارج از کشور هستن و معمولا بار رو خرید میکنن و تا فوب بندر مبدا مثل بندر شانگهای تحویل میدن
یه سری ها کارشون گسترده تره، علاوه بر خرید کالا، تسویه حساب با فروشنده های خارجی، حمل کالا تا بندر مقصد و همچنین کارهای ترخیص کالا در مقصد و نهایتا حتی تا تحویل کالا در انبار خریدار رو انجام میدن. اینها در واقع صفر تا صد رو انجام میدن. مثل شرکت آوا
اما یه سری هستن که صرفا شرکت های ترخیص کار هستند. مثل مثلا شرکت پرشین تجارت دوان. این ها تخصصشون فقط و فقط ترخیص هست. یعنی کالا رو که آوردید یا با کارت بازرگانی خودتون که بهشون وکالت دادید (صرفا وکالت ترخیص کالا هست) و یا با کارت بازرگانی خودشون برای شمایی که کارت ندارید ترخیص میکنن. این شرکت ها معمولا دارای تیم های تخصصی برای کل پروسه از ثبت سفارش گرفته، تا اخذ شبنم و ایران و کد و استاندارد و سایر مجوزهای مورد نیاز که بعضی از کالاها میخوان هستن. یعنی یکی مسئول استاندارده، یکی مسئوله ثبت سفارشه و به همین ترتیب. اینها همچنین در اکثر گمرکات تیم های ترخیص دارند. مثلا تو بندرعباس، بندر انزلی، بندر نوشهر و .... تو همه شون ادم ترخیص کار رو دارن که به نمایندگی از این شرکت براشون ترخیص میکنن. البته این یه شرکت کامل هست که صفر تا صد ترخیص رو انجام میدن. اما این قسمت رو هستن افرادی که به صورت انفرادی هم کار میکنن. این افراد معمولا کارت بازرگانی ای دارن که باهاش ترخیص میکنن.


اما اگر شخص یا شرکتی که کارت بازرگانی دارد دربست آنرا در اختیار فرد یا شرکتی دیگر بگذارد یا اصطلاحا کارت را اجاره دهد ، این کار غیر قانونی است . مثل این می ماند که شخصی گواهینامه رانندگی اش را در اختیار فرد فاقد گواهینامه بگذارد تا او مثلا رانندگی کند . در این صورت تعدادی از ریسکهای محتمل به صاحب کارت منتقل می شود کما اینکه صاحب کالا هم که کارت رااجاره کرده است خطر از دست دادن مالکیت کا لا را می پذیرد. .
ببینید به این شکل که میفرمایید نیست. یه بابایی کارت بازرگانی داره، میاد به من وکالت میده که من چون تخصص ترخیص دارم کار ترخیص رو انجام بدم. این کار که غیر قانونی نیست. این یه وکالته. اما اون چیزی که غیر قانونیه اینه که شما یه وکالتی بدی به طرف که طرف از منافع اون کارت منتفع بشه. خوب معلومه کسی اینطوری وکالت نمیگیره اصلا. همه میرن سراغ اون نوع وکالتی که به عنوان نماینده ترخیص کالاست و نه چیز دیگه. یعنی شما در ظاهر یه نوع وکالت نمایندگی داری که به نمایندگی از صاحب کارت کارهای ترخیصش رو انجام بدی. این که مشکل نداره.
دربست یا غیر دربست هر دو غیر قانونی نیست. چون نوع وکالت یه جور وکالت نمایندگیه و کسی به این نمیتونه گیر بده. در لوای این نوع وکالت نامه اما صاحب کارت بازرگانی، کارتشو به شخص دیگه فروخته. اما این در وکالت نامه ذکر نمیشه. تفاوت دربست با غیر دربست اینه که در وکالتنامه دربست کل کارت در اخیتار یه نفره اما در حالت غیر دربست میتونه به چند نفر وکالت بده.

ولی یه چیزی هم بهتون بگم. همینطور الکی هم نیست که اگر برای بار مشکلی پیش بیاد شرکت ترخیصکار که کارت رو داده پاسخگو نباشه. اصلا یکی از دلایلی که در این شرایط من خودم به شخصه سراغ یه شرکت ترخیصکار میرم و نه یه شخص همینه. شرکت جنبه حقوقی داره و معمولا هم نمیان به خاطر یه بار کلاهبرداری کنن. ولی اینطورم نیست که من ساده ساده بردارم کالا رو به نامش بزنم. اولا که کامل رو سوابقش تحقیق میکنم و بعد هم باهاش قرارداد میبندم. که در این قرارداد به صراحت ذکر میشه که شما فقط ترخیصکاری و حق هیچ گونه دخل و تصرف رو در اصل کالا نداری.
یه نمونه از قرارداد ترخیصکاری رو در پست بعد براتون میزارم.
این شباهتی به گواهینامه نداره. شما نمیتونی وکالت نامه از گواهی نامه یکی دیگه بگیری باهاش رانندگی کنی.


سلام دوستان عزیز
در ضمن چنانچه تضمین قرار داد سفته باشد در صورت فوت شخص طرف مقابل می تواند از ورثه حق خود را بگیرد در حالیکه چک چنین ویژگی ندارد.
بله اینطوری هم میشه گفت. ولی میتونید در ازای کالایی که بهش دادی، ازش تعهد نامه محضری هم بگیرید. یا سفته، یا چک.
ولی بازم میگم، اصل اول رو بر اعتماد باید گذاشت منتههی خوب اولش تحقیق کنید. ببینید هزینه استفادهاز کارت بازرگانی معمولا دلاری 20 تا 35 تومنه. این رو صاحب کارت میگیره. اگر ارزش کالای شما در پرفرما 40 هزار دلار باشه، صاحب کارت مثلا 40 هزار تا 20 تومن میگیره. این 20 تومن در واقع هم بابت مالیاتی هست که آخر سال براش میاد و هم سود خودش. حالا اگر یکی گفت من کارت رو دلاری 10 تومن میدم از همون اولش شک کنید بهش. چون یه چیزی حدود 9 تا 11 تومن به ازای هر دلار فقط مالیات هست.
یه سری شرکت ها دلاری 20 میگیرن، یه سری 15، یه سری 30 تومن. ولی تجربه به من ثابت کرده که اونایی که حرفه ای هستن گرچه ممکنه گرونتر بگیرن ولی واقعا هم کارشون تمیز تره. شرکت های درستکار کم نیستن. افراد درستکار هم همینطور.
اما حدالامکان سعی کنید با یه شرکت طرف بشید و نا با یه شخص.

[بهزاد]

منظور از فروش کارت بازرگانی یعنی طرف میاد بیست میلیون میگیره و کل اختبارات لازم برای ترخیص، نقل و انتقال و هر کار دیگری رو با کارت خودش به شخص دیگری میده. و الا زمانی که من ترخیصکار یه شرکت باشم صرفا یه وکالت دارم که میتونم برای اون شرکت ترخیص بکنم حالا حد و حدودش قابل تعیین کردنه. این دو نوع وکالت نامه در واقع یکی هستند منتهی یکی بحث حد و حدود وکالت هست و دیگری هم اینکه در نوع اول صاحب کارت بازرگانی کل اختبارات رو واگذار میکنه و همون اول یه مبلغی میگیره و میره دنبال کارش. اما در وکالت هایی که ترخیصکارا با شرکت ها دارن، یه نمایندگی با حد و حدود مشخص دارن و به ازای هر پروژه که ترخیص میکنن یه مبلغی رو به عنوان حق العمل دریافت میکنن.

[بهزاد]

نمونه قرارداد ترخیص: ماده 5 به همین موضوع تعهدات ترخیصکار و موضوع کارت بازرگانی، حد و حدود و وظایف پرداخته. در واقع ترخیصکار میاد یه کارتی رو معرفی میکنه که اسم دارنده کارت باید در قرارداد ذکر بشه. حالا یا کارت شرکتی یا شخصی ولی مسئولیت هر اتفاقی که بیفته بر عهده ترخیصکاره. یه نکته هم بگم، شرکت های ترخیصکار که در این قرارداد مجری میشن، معمولا با اسم شرکتشون قرارداد نمیبندن و معمولا با نام خود مدیر عامل قرارداد میبندن. این یه موضوع طبیعیه

[saied]

با سلام وتشکر مجدد از جناب بهزاد که تجربیات عمیق خود را بیان کردند .

[jumiper]

بهزاد جان واقعا کامل بود ممنون از وقتی که گذاشتین چند تا از شرکت ها یا افراد مطمئن در این رابطه می تونین معرفی کنید ....

[Aristar]

ببخشید الان من یک جنسی برای خرید پیدا کردم و حتی هزینه حمل و جنس رو هم توافق کردم و از طریق هوایی میفرسته طرف ولی مسکل اینه که من کارت بازرگانی ندارم!در این صورت من باید کارت بازرگانی بگیرم؟یا اینکه نه بسته به مثلا فرودگاه امام میاد و من اونجا میرم یک ترخیص کار پیدا میکنم و مثلا 500 هزار تومان بابت ترخیص جنسم بهش میدم و اونم ترخیص میکنه؟
یعنی من کارت بازرگانی نداشته باشم و پروفرما به اسم من صادر بشه چی اتفاقی میفته؟جنس من ترخیص میشه یا نه کلا توقیف میشه؟