حاجي
22-09-2012, 08:22
اندونزی در ۲۰۳۰ اقتصاد ششم جهان می شود/سبقت از آلمان و انگلیس [Only Registered And Activated Users Can See Links] [Only Registered And Activated Users Can See Links] جهان - اندونزی توانست بدهی خود از 82% تولید ناخالص داخلی در سال 2002 به 24% در سال 2012 برساند.
طبق تحقیقی که از سوی موسسه مکنزی صورت گرفته، تولید ناخالص داخلی اندونزی با رشد سالانۀ 7 درصدی از آلمان و انگلستان پیشی گرفته و تا سال 2030 به اقتصاد ششم جهان تبدیل می شود. آنگلا مرکل صدراعظم آلمان، در اولین سفر خود در ماه ژوئیه به اندونزی اعلام کرده بود که این کشور می تواند مدلی برای اروپا باشد. مرکل برای اظهارات خود نمونه های از موفقیت های اندونزی را مثال آورده بود. وی گفت: اندونزی توانست بدهی خود از 82% تولید ناخالص داخلی در سال 2002 به 24% در سال 2012 برساند و کسری بودجۀ این کشور در حال حاضر پایین تر از 2% قرار دارد، در حالیکه این رقم برای کشورهای اروپایی 3% است.
روز سه شنبه موسسه "مکنزی اندکمپانی"(McKinsey & Company) در یکی از تحقیقات خود اعلام کرد، اندونزی؛ کشوری با 250 میلیون نفر جمعیت که نیمی از آنان را جوانان را زیر 29 سال تشکیل می دهد، هر ساله رشد اقتصادی بالای 6% دارد و تا سال 2030 می تواند از آلمان و بریتانیا نیز جلو بزند. تولید ناخالص داخلی این کشور سال گذشته 846 میلیارد دلار اعلام شد و برای سال 2017 نیز از مرز 1800 میلیارد دلار عبور خواهد کرد، سالی که در آن تولید ناخالص داخلی آلمان و انگلستان به ترتیب 3900 و 3200 میلیارد دلار پیش بینی شده است. اگر این روند ادامه داشته باشد، مجمع الجزایر اندونزی تا 18 سال دیگر بعد از چین، ایالات متحدۀ آمریکا، ژاپن، برزیل و روسیه در مقام ششم اقتصادهای برتر جهان قرار خواهد گرفت.
در اکتبر 2011 نیز موسسه استاندارد چارترد نیز پیش بینی کرده بود که تا سال 2030 اندونزی در میان 6 اقتصاد برتر جهان قرار خواهد داشت. اندونزی با مساحتی معادل 2 میلیون کیلومتر مربع و 17.500 جزیره دارای منابع عظیم طبیعی اعم از نفت، گاز، روغن نخل و کائوچو است که بخش قابل توجهی از صادرات این کشور را تشکیل می دهد.
دولت که درصدد است رشد اقتصادی را از 7% به 7.7% برساند بر روی سرمایه گذاری و مصرف تأکید دارد. از همین رو هزینه های زیرساخت که 3.5% تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهد، افزایش یافته و تا 2 سال آینده به 5% افزایش خواهد یافت.
طبق اعلام موسسه مکنزی، تعداد اندونزیایی هایی که درآمدشان به بیش از 3600 دلار(سالیانه) می رسد (تخمین سال 2005) در سال 2010 به 45 میلیون نفر رسیده و پیش بینی می شود در سال 2030 به 170 میلیون نفر برسد. فرصتی که متعاقب افزایش بالای سرمایه گذاری های خارجی بعد از بحران اقتصادی سال 1997-1998 به وجود آمده است.
در سال 2010 حجم سرمایه گذاریهای خارجی مستقیم در این کشور از 163% در مقایسه با سال گذشته فراتر رفته و به 12.8 میلیارد دلار رسید و این روند همچنان ادامه دارد. آلمان قصد دارد تبادلات اقتصادی خود را از هم اکنون تا سال 2015 با اندونزی افزایش دهد و فرانسه نیز از ماه دسامبر پروژه ای اقتصادی با این کشور را آغاز کرده است.
دلیل این رشد اقتصادی چیست؟ سوسیلو بامبانگ یودونو که در سال 2004 به ریاست جمهوری برگزیده و در سال 2009 مجدداً انتخاب شد، توانسته وضعیت داخلی کشور را به ثبات برساند. به رغم مشکلات و حوادث مکرری که این کشور به خود دیده، دولت توانست مبارزۀ جدی را علیه تروریسم صورت دهد. 90% جمعیت اندونزی را مسلمانان تشکیل می دهند. اندونزی یکی از اعضای گروه آسه آن(گروه کشورهای آسیای جنوب شرقی) است. جاکارتا خود را به چین و استرالیا نزدیک کرده و توانسته قدرت منطقه ای خود را در اوایل سال 2000 از دست داده بود، دوباره بازیابد.
طبق تحقیقی که از سوی موسسه مکنزی صورت گرفته، تولید ناخالص داخلی اندونزی با رشد سالانۀ 7 درصدی از آلمان و انگلستان پیشی گرفته و تا سال 2030 به اقتصاد ششم جهان تبدیل می شود. آنگلا مرکل صدراعظم آلمان، در اولین سفر خود در ماه ژوئیه به اندونزی اعلام کرده بود که این کشور می تواند مدلی برای اروپا باشد. مرکل برای اظهارات خود نمونه های از موفقیت های اندونزی را مثال آورده بود. وی گفت: اندونزی توانست بدهی خود از 82% تولید ناخالص داخلی در سال 2002 به 24% در سال 2012 برساند و کسری بودجۀ این کشور در حال حاضر پایین تر از 2% قرار دارد، در حالیکه این رقم برای کشورهای اروپایی 3% است.
روز سه شنبه موسسه "مکنزی اندکمپانی"(McKinsey & Company) در یکی از تحقیقات خود اعلام کرد، اندونزی؛ کشوری با 250 میلیون نفر جمعیت که نیمی از آنان را جوانان را زیر 29 سال تشکیل می دهد، هر ساله رشد اقتصادی بالای 6% دارد و تا سال 2030 می تواند از آلمان و بریتانیا نیز جلو بزند. تولید ناخالص داخلی این کشور سال گذشته 846 میلیارد دلار اعلام شد و برای سال 2017 نیز از مرز 1800 میلیارد دلار عبور خواهد کرد، سالی که در آن تولید ناخالص داخلی آلمان و انگلستان به ترتیب 3900 و 3200 میلیارد دلار پیش بینی شده است. اگر این روند ادامه داشته باشد، مجمع الجزایر اندونزی تا 18 سال دیگر بعد از چین، ایالات متحدۀ آمریکا، ژاپن، برزیل و روسیه در مقام ششم اقتصادهای برتر جهان قرار خواهد گرفت.
در اکتبر 2011 نیز موسسه استاندارد چارترد نیز پیش بینی کرده بود که تا سال 2030 اندونزی در میان 6 اقتصاد برتر جهان قرار خواهد داشت. اندونزی با مساحتی معادل 2 میلیون کیلومتر مربع و 17.500 جزیره دارای منابع عظیم طبیعی اعم از نفت، گاز، روغن نخل و کائوچو است که بخش قابل توجهی از صادرات این کشور را تشکیل می دهد.
دولت که درصدد است رشد اقتصادی را از 7% به 7.7% برساند بر روی سرمایه گذاری و مصرف تأکید دارد. از همین رو هزینه های زیرساخت که 3.5% تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهد، افزایش یافته و تا 2 سال آینده به 5% افزایش خواهد یافت.
طبق اعلام موسسه مکنزی، تعداد اندونزیایی هایی که درآمدشان به بیش از 3600 دلار(سالیانه) می رسد (تخمین سال 2005) در سال 2010 به 45 میلیون نفر رسیده و پیش بینی می شود در سال 2030 به 170 میلیون نفر برسد. فرصتی که متعاقب افزایش بالای سرمایه گذاری های خارجی بعد از بحران اقتصادی سال 1997-1998 به وجود آمده است.
در سال 2010 حجم سرمایه گذاریهای خارجی مستقیم در این کشور از 163% در مقایسه با سال گذشته فراتر رفته و به 12.8 میلیارد دلار رسید و این روند همچنان ادامه دارد. آلمان قصد دارد تبادلات اقتصادی خود را از هم اکنون تا سال 2015 با اندونزی افزایش دهد و فرانسه نیز از ماه دسامبر پروژه ای اقتصادی با این کشور را آغاز کرده است.
دلیل این رشد اقتصادی چیست؟ سوسیلو بامبانگ یودونو که در سال 2004 به ریاست جمهوری برگزیده و در سال 2009 مجدداً انتخاب شد، توانسته وضعیت داخلی کشور را به ثبات برساند. به رغم مشکلات و حوادث مکرری که این کشور به خود دیده، دولت توانست مبارزۀ جدی را علیه تروریسم صورت دهد. 90% جمعیت اندونزی را مسلمانان تشکیل می دهند. اندونزی یکی از اعضای گروه آسه آن(گروه کشورهای آسیای جنوب شرقی) است. جاکارتا خود را به چین و استرالیا نزدیک کرده و توانسته قدرت منطقه ای خود را در اوایل سال 2000 از دست داده بود، دوباره بازیابد.