Fobiran
26-05-2012, 09:15
[Only Registered And Activated Users Can See Links]
از شیر مرغ گرفته تا جان آدمیزاد؛ هر چه قابل تصور باشد وارد می شود. حکایت این واردات افسارگسیخته نه ضرب المثل است نه اغراق. نگاهی به اقلام وارداتی سال های اخیر در کشور این حقیقت را ثابت می کند که به راستی وارداتی باورناپذیر از کشورهای آشنا و ناآشنا به ایران اتفاق افتاده است.
در سال حمایت از تولید ملی، همه جا صحبت از کالاهایی است که بی رویه وارد ایران می شوند. حسن این کالاها این است که هم بر پیکره تولید ملی ضربه می زنند و هم آن قدر بی کیفیت و حتی خطرناکند که برای مردم زیان های مالی و جانی فراوانی در پی دارند.
در این بین نگاهی به فهرست اقلام وارداتی خالی از لطف نیست. برای مثال در آستانه برداشت توت* فرنگی، واردات این محصول اوج گرفته و بازار مملو از توت فرنگی هایی شده است که حقیقتاً فرنگی هستند.
چندی پیش هم چند هزار تن عسل بی کیفیت از چین وارد شد و باعث شد تا عسل مرغوب کندوداران ایرانی روی دستشان بماند. درکنار تخم مرغ های بی مزه که از هند وارد می شود، پیاز های پاکستانی اشک پیازکاران جنوب کرمان را درآورده است. هم اکنون نیز گوجه کاران در کابوس دلال بازی واردات گوجه فرنگی به سر می برند.
خبرهایی هم رسیده است مبنی بر اینکه ورادات چای از کنیا چند برابر شده؛ حال آن که ایران خود می تواند به یکی از صادرکنندگان بزرگ چای در دنیا تبدیل شود.
از دیگر مسائل عجیب این است که با اینکه ایران چهارمین کشور تولیدکننده گردو در جهان به حساب می رود، در ماه های اخیر ورود گردوی چینی به بازار تولید این محصول را خدشه دار کرده است. سیر و بادام هم جزء کالاهایی هستند که از چین وارد می شوند.
در بازار میوه و سیفی جات در کنار وارد کردن خربزه از امارات، سیب را هم از شیلی می آورند و هلو را از ترکیه. مردم پرتقال های مصری می خرند. سال گذشته نیز انگور از آفریقای جنوبی آورده شد، گلابی از آندورا و زیمبابوه و موز هم موزامبیک، سریلانکا و اندونزی. زغال اخته هم برای امارات بود و آذربایجان.
بخشی از مرکبات از یونان می آید و لیموخشک های سومالی و مصر هم هر از گاه عرصه را بر کشاورزان رودانی و مینابی تنگ می کنند. ذرت هم از برزیل سرریز می شود.
یونان همچنین ژله، مارمالاد و مربا هم به ایران صادر می کند. از طرف دیگر بالاترین ارزش کالاهای وارد شده از یونان مربوط به زیتون است. امارات متحده عربی، سوئیس و برزیل هم سه صادرکننده بزرگ شکر به ایران هستند.
در حالی که واردات شیرخشک همچنان ادامه دارد، گفته می شود پنبه نیز قربانی بعدی واردات خواهد بود.
پس از چند سال واردات برنج هندی هم دوباره از سر گرفته شده است. به طور کلی سالانه یک میلیون و ۵۱۳ هزار تن برنج وارد کشور می شود.
واردات گوشت بوفالو از هند هم تأیید شده و انواع دیگر گوشت از کشورهایی چون قرقیزستان، مغولستان، بلاروس و برزیل به ایران می آید. مرغ هم از برزیل و آمریکای لاتین وارد می شد که تلاش شد جلوی آن گرفته شود. ۱۱۰ میلیون قطعه ماهی زینتی نیز از کشورهای جنوب شرقی آسیا به ایران آورده شده است.
کروکدیل هایی هم برای پرورش وارد شده اند و عجیب اینکه واردات یک محموله گوشت خوک توسط گمرک به ثبت رسیده که حدس زده می شود برای ترانزیت یا صادرات مجدد بوده است.
داروهای بیوتکنولوژی که تولید آن در داخل هم وجود دارد از آرژانتین وارد می شوند؛ اما بسیاری از داروهایی که در کشور تولید نمی شوند، واردات هم ندارند.
در حال حاضر نیز صنایع دستی طرقبه نیز در انحصار بازارهای چینی درآمده و در کنار واردات انواع سیگار از سوئیس، ساعت مچی نیز از این کشور می آید. باقی ساعت مچی ها هم برای کشور چین و امارات هستند. سفال های چینی در شهر لالجین هم مشکلاتی برای شاغلان این حرفه ایجاد کرده است.
جدا از بازار پوشاک که در تار و پود محصولات چینی بافته شده است، نیم میلیارد دلار سود واردات پارچه چادر مشکی بوده که به جیب واردکنندگان سرازیر شده است.
چینی ها علاوه بر اینکه قرآن به ایران می فرستند، سنگ قبر هم برای ایرانیان صادر می کنند. سنگ قبرهایی که رویشان آیه قرآن به درستی حک شده است.
اوج شاهکارهای وارداتی در سال های اخیر موضوع واردات دسته بیل از اندونزی بود که سر و صدای زیادی هم به همراه داشت.
سمعک های تقلبی، تیغه برف پاک کن، بطری، شبرنگ، دکمه، شلنگ پلاستیکی، میخ، شال و دستمال گردن، چنگک کشاورزی، بند شلوار، تیغ سلمانی، دستکش جراحی و حبوبات از جمله دیگر واردات هستند.
موناکو، مالاوی آندورا، سیشل، رینیون، آمریکن ساموآ، ترینیداوتوباگو، کالودینا جدید، سوازیلند، تونگا، جزیره من، پورتوریکو، سرزمین انگلیسی اقیانوس هند و جیبوتی نیز جزء کشورهایی بوده اند که محصولات خود را به ایران صادر کرده اند. امارات متحده عربی، چین، کره، آلمان، ترکیه، سوئیس، فرانسه، ایتالیا، ژاپن و هند ۱۰ کشور عمده صادرکننده کالا به ایران هستند.
متأسفانه برخی از اتباع بیگانه که نقض عضو داشته و یا وضعیت ظاهری مفلوک دارند گزینش شده و پس از دوره های آموزشی برای تکدی گری به خیابان های تهران فرستاده می شوند که نشان می دهد واردات جان آدمیزاد هم چندان بی مصداق نیست.
از طرف دیگر علی رغم تمام تلاش ها واردات الیاف های آزبستی سرطان زا و ثبت و سفارش آن ها همچنان ادامه دارد که در کنار بسیاری از محصولات وارداتی خطرناک، سلامتی مردم را تهدید می کنند.
در برابر اعتراض های فراوانی که درباره واردات بی رویه می شود، گاه دولت نیز واکنش هایی نشان می دهد. برای مثال وزیر صنعت، معدن و تجارت با بیان اینکه درخواست مجوز واردات ۲۴ میلیارد دلار کالا برای صیانت از تولید ملی بوده است، حواشی پیرامون این مجوز را ساخته و پرداخته رسانه ها دانست.
رئیس سابق هیات امنای صندوق ذخیره ارزی در این زمینه به فرارو گفته است: «علت این واردات بی رویه این است که ما پول نفت را در اختیار داریم و با کوچک ترین مشکلی که برای ما به وجود می آید بلافاصله به سراغ خزانه ارزی می رویم و اقدام به واردات می کنیم. در حالی که ممکن است با ده درصد این هزینه ها بتوانیم مشکل تولید داخلی را حل نماییم و کافی است که ما فقط به تولید اهمیت بدهیم که ظاهراً کسی به این موضوع فکر نمی کند.»
دکتر حسین راغفر، استاد دانشگاه و کارشناس مسائل اقتصادی نیز در گفتگو با فرارو واردات گسترده را تکمیل پروژه دولت برای نابود کردن تولید داخلی دانسته و برنده این سیاست ها را افرادی خوانده که فرزندانشان سوار پورشه ۷۵۰ میلیون تومانی می شوند.
از شیر مرغ گرفته تا جان آدمیزاد؛ هر چه قابل تصور باشد وارد می شود. حکایت این واردات افسارگسیخته نه ضرب المثل است نه اغراق. نگاهی به اقلام وارداتی سال های اخیر در کشور این حقیقت را ثابت می کند که به راستی وارداتی باورناپذیر از کشورهای آشنا و ناآشنا به ایران اتفاق افتاده است.
در سال حمایت از تولید ملی، همه جا صحبت از کالاهایی است که بی رویه وارد ایران می شوند. حسن این کالاها این است که هم بر پیکره تولید ملی ضربه می زنند و هم آن قدر بی کیفیت و حتی خطرناکند که برای مردم زیان های مالی و جانی فراوانی در پی دارند.
در این بین نگاهی به فهرست اقلام وارداتی خالی از لطف نیست. برای مثال در آستانه برداشت توت* فرنگی، واردات این محصول اوج گرفته و بازار مملو از توت فرنگی هایی شده است که حقیقتاً فرنگی هستند.
چندی پیش هم چند هزار تن عسل بی کیفیت از چین وارد شد و باعث شد تا عسل مرغوب کندوداران ایرانی روی دستشان بماند. درکنار تخم مرغ های بی مزه که از هند وارد می شود، پیاز های پاکستانی اشک پیازکاران جنوب کرمان را درآورده است. هم اکنون نیز گوجه کاران در کابوس دلال بازی واردات گوجه فرنگی به سر می برند.
خبرهایی هم رسیده است مبنی بر اینکه ورادات چای از کنیا چند برابر شده؛ حال آن که ایران خود می تواند به یکی از صادرکنندگان بزرگ چای در دنیا تبدیل شود.
از دیگر مسائل عجیب این است که با اینکه ایران چهارمین کشور تولیدکننده گردو در جهان به حساب می رود، در ماه های اخیر ورود گردوی چینی به بازار تولید این محصول را خدشه دار کرده است. سیر و بادام هم جزء کالاهایی هستند که از چین وارد می شوند.
در بازار میوه و سیفی جات در کنار وارد کردن خربزه از امارات، سیب را هم از شیلی می آورند و هلو را از ترکیه. مردم پرتقال های مصری می خرند. سال گذشته نیز انگور از آفریقای جنوبی آورده شد، گلابی از آندورا و زیمبابوه و موز هم موزامبیک، سریلانکا و اندونزی. زغال اخته هم برای امارات بود و آذربایجان.
بخشی از مرکبات از یونان می آید و لیموخشک های سومالی و مصر هم هر از گاه عرصه را بر کشاورزان رودانی و مینابی تنگ می کنند. ذرت هم از برزیل سرریز می شود.
یونان همچنین ژله، مارمالاد و مربا هم به ایران صادر می کند. از طرف دیگر بالاترین ارزش کالاهای وارد شده از یونان مربوط به زیتون است. امارات متحده عربی، سوئیس و برزیل هم سه صادرکننده بزرگ شکر به ایران هستند.
در حالی که واردات شیرخشک همچنان ادامه دارد، گفته می شود پنبه نیز قربانی بعدی واردات خواهد بود.
پس از چند سال واردات برنج هندی هم دوباره از سر گرفته شده است. به طور کلی سالانه یک میلیون و ۵۱۳ هزار تن برنج وارد کشور می شود.
واردات گوشت بوفالو از هند هم تأیید شده و انواع دیگر گوشت از کشورهایی چون قرقیزستان، مغولستان، بلاروس و برزیل به ایران می آید. مرغ هم از برزیل و آمریکای لاتین وارد می شد که تلاش شد جلوی آن گرفته شود. ۱۱۰ میلیون قطعه ماهی زینتی نیز از کشورهای جنوب شرقی آسیا به ایران آورده شده است.
کروکدیل هایی هم برای پرورش وارد شده اند و عجیب اینکه واردات یک محموله گوشت خوک توسط گمرک به ثبت رسیده که حدس زده می شود برای ترانزیت یا صادرات مجدد بوده است.
داروهای بیوتکنولوژی که تولید آن در داخل هم وجود دارد از آرژانتین وارد می شوند؛ اما بسیاری از داروهایی که در کشور تولید نمی شوند، واردات هم ندارند.
در حال حاضر نیز صنایع دستی طرقبه نیز در انحصار بازارهای چینی درآمده و در کنار واردات انواع سیگار از سوئیس، ساعت مچی نیز از این کشور می آید. باقی ساعت مچی ها هم برای کشور چین و امارات هستند. سفال های چینی در شهر لالجین هم مشکلاتی برای شاغلان این حرفه ایجاد کرده است.
جدا از بازار پوشاک که در تار و پود محصولات چینی بافته شده است، نیم میلیارد دلار سود واردات پارچه چادر مشکی بوده که به جیب واردکنندگان سرازیر شده است.
چینی ها علاوه بر اینکه قرآن به ایران می فرستند، سنگ قبر هم برای ایرانیان صادر می کنند. سنگ قبرهایی که رویشان آیه قرآن به درستی حک شده است.
اوج شاهکارهای وارداتی در سال های اخیر موضوع واردات دسته بیل از اندونزی بود که سر و صدای زیادی هم به همراه داشت.
سمعک های تقلبی، تیغه برف پاک کن، بطری، شبرنگ، دکمه، شلنگ پلاستیکی، میخ، شال و دستمال گردن، چنگک کشاورزی، بند شلوار، تیغ سلمانی، دستکش جراحی و حبوبات از جمله دیگر واردات هستند.
موناکو، مالاوی آندورا، سیشل، رینیون، آمریکن ساموآ، ترینیداوتوباگو، کالودینا جدید، سوازیلند، تونگا، جزیره من، پورتوریکو، سرزمین انگلیسی اقیانوس هند و جیبوتی نیز جزء کشورهایی بوده اند که محصولات خود را به ایران صادر کرده اند. امارات متحده عربی، چین، کره، آلمان، ترکیه، سوئیس، فرانسه، ایتالیا، ژاپن و هند ۱۰ کشور عمده صادرکننده کالا به ایران هستند.
متأسفانه برخی از اتباع بیگانه که نقض عضو داشته و یا وضعیت ظاهری مفلوک دارند گزینش شده و پس از دوره های آموزشی برای تکدی گری به خیابان های تهران فرستاده می شوند که نشان می دهد واردات جان آدمیزاد هم چندان بی مصداق نیست.
از طرف دیگر علی رغم تمام تلاش ها واردات الیاف های آزبستی سرطان زا و ثبت و سفارش آن ها همچنان ادامه دارد که در کنار بسیاری از محصولات وارداتی خطرناک، سلامتی مردم را تهدید می کنند.
در برابر اعتراض های فراوانی که درباره واردات بی رویه می شود، گاه دولت نیز واکنش هایی نشان می دهد. برای مثال وزیر صنعت، معدن و تجارت با بیان اینکه درخواست مجوز واردات ۲۴ میلیارد دلار کالا برای صیانت از تولید ملی بوده است، حواشی پیرامون این مجوز را ساخته و پرداخته رسانه ها دانست.
رئیس سابق هیات امنای صندوق ذخیره ارزی در این زمینه به فرارو گفته است: «علت این واردات بی رویه این است که ما پول نفت را در اختیار داریم و با کوچک ترین مشکلی که برای ما به وجود می آید بلافاصله به سراغ خزانه ارزی می رویم و اقدام به واردات می کنیم. در حالی که ممکن است با ده درصد این هزینه ها بتوانیم مشکل تولید داخلی را حل نماییم و کافی است که ما فقط به تولید اهمیت بدهیم که ظاهراً کسی به این موضوع فکر نمی کند.»
دکتر حسین راغفر، استاد دانشگاه و کارشناس مسائل اقتصادی نیز در گفتگو با فرارو واردات گسترده را تکمیل پروژه دولت برای نابود کردن تولید داخلی دانسته و برنده این سیاست ها را افرادی خوانده که فرزندانشان سوار پورشه ۷۵۰ میلیون تومانی می شوند.