برای پژو، ایران خودرو می صرفد یا جنرال موتورز؟

آیا برای پژو فرانسه تعلیق همکاری با ایران خودرو می صرفد؟

خبر آنلاین: بازار ایران حدود یک و نیم درصد از درآمد کل بازار پژو است. به نظر عدد کوچکی می آید اما این یک و نیم درصد، سود بزرگی است که بدون سرمایه گذاری و با کمترین هزینه سربار سال هاست نصیب این شرکت فرانسوی می شود.


از سویی بحران اقتصادی در اروپا آن قدر عمیق است که هر یورو و هر شغل برای شرکت ها و دولت ها از اهیمت بسیاری برخوردار است. بازار ایران نیز علاوه بر سود تضمین شده ای که در بیش از دو دهه همراه پژو بوده کمترین چالش را برای این خودروساز فرانسوی دارد چنانچه خودروهای آن بی نیاز از فیس لیفت و با مدل های قدیمی همچنان به تولید ادامه می دهد.

در این بین قطعه سازی که سال ها پیش سرمایه گذاری کرده و هزینه استهلاک دستگاهش را پشت سر گذشته اما همچنان با آن دستگاه قطعه تولید می کند شیرینی سود را چند هزار کیلومتر دورتر کاملا حس می کند. از سویی پژو بنیانگذار روش های جدید تولید و تامین در ایران بود و هنوز روش های آن مورد استفاده قرار می گیرد و بیش از هر خودروساز دیگری به بازار و مناسبات صنعت خودرو ایران آشناست که خود مزیت بزرگی است.



همه این ها نشان می دهد پژو در خروج از بازار ایران سود بزرگی را از دست خواهد داد. بزرگی این سود نه به رقم آن بلکه به نسبت سودآوری خوبش است. نباید از یاد برد در ماه مارس فروش پژو 33 درصد افت داشت و مسائلی مانند این یا بحران سه سال پیش اقتصاد جهانی که صنعت بانک و خودرو را بیشتر تحت تاثیر قرار داد، بر اهمیت بازارهای منطقه ای (و انحصاری) مانند ایران می افزاید.



همه این ها اما باعث نشده این شرکت فرانسوی پس از آنکه 7 درصد از سهام خود را در اختیار جنرال موتورز آمریکایی گذاشت همچنان به شریک ایرانی خود وفادار باشد. آیا موضوع سیاسی است؟ راحت ترین راه برای تحلیل این موضوع شاید همین باشد. رئیس جمهور فرانسه هم اینک در خط مقدم تبلیعات تحریم قرار دارد و از سویی خاطره توقف تولید خودرو محبوب دوو سی یلو در ایران پس از سهام داری جی ام در دوو کره هنوز از خاطره ها پاک نشده مخصوصا آنکه وابستگی جی ام پس از ورشکستگی، به دولت آمریکا نیز افزایش یافته است.

دست کم خاطره دوو سی یلو و تحریم های فعلی خرید نفت علی رغم افزایش قیمت انرژی در بازار جهانی نشان می دهد نمی توان از موضوعات سیاسی گذشت مخصوصا آنکه خبر هایی از تحریم بعضی قطعات و مجموعه های خودرویی فرانسوی و اروپایی مانند موتور به سایر شرکت های ایرانی نیز به گوش می رسد. اما نگاه دیگری نیز وجود دارد.


رنوپارس با سهام داری 51 درصدی رنو در ایران همچنان به فعالیت ادامه می دهد و اتفاقا افزایش تولید نیز داشته است. این در شرایطی است که سهام دولت فرانسه در این خودروساز حدود 15 درصد است اما فاصله سیاست با اقتصاد رعایت شده است؛ حداقل تا حدودی رعایت شده است. بنابراین می توان مطمئن بود پژو در صورت رویگردانی از بازار ایران گرچه همسویی خود با سیاست های دولت فرانسه را یادآوری خواهد کرد اما امتیاز قابل توجهی دریافت نمی کند. از سویی اوضاع اقتصادی در اروپا نیز به نفع دولت ها نیست و همین باعث می شود فشارهای سیاسی به بنگاه ها به حداقل برسد. با این حساب شاید بهتر باشد نگاهی به آمریکا داشته باشیم.



در پی افزایش سهام جی ام در پژو اعلام شده خودرو مشترک این دو خودروساز سال 2016 وارد بازار خواهد شد. همچنین در طی پنج سال آینده کمیته ای مشترک از دو کمپانی مسوول تولید سالانه دو میلیارد دلار درآمد در پژو خواهد بود. این همه آن چیزی نیست که پژو به دست می آورد. آنها در تحقیق و توسعه فعالیت های مشترکی با قدرت برتر از خود خواهند داشت تا جایگاه خود را در این صنعت و در میان رقبای جدید و قدیمی بتوانند حفظ کنند.

آیا می ارزد از سود بازار ایران گذشت؟ اگر تا اینجا نیز نصرفد، استفاده از شبکه عظیم جهانی فروش و عضویت در شبکه تامین قطعه و خدمات پس از فروش جی ام قطعا می تواند خودروهای پژو را در هر بازاری معرفی کند. در آن صورت آنها می توانند چندین بازار مشابه ایران داشته باشند و در کورس رقابت جهانی در میان خودروسازان باقی بمانند. از سویی نباید از یاد برد بازار آمریکای شمالی هنوز یکی از بزرگ ترین بازار های خودویی جهان است. فقط در ماه مارس به نسبت مارس سال گذشته فروش خودرو بیش از یک میلیون دستگاه افزایش یافته و از مرز 14,75 میلیون دستگاه گذشت. این در شرایطی است که در همین ماه رنو، داسیا، اپل، فیات و آلفا رومئو کاهشی در حد 30، 57، 26، 36 و 46 درصد در فروش داشته اند.


گذشته از تمام این موارد شریک ایرانی پژو انعطاف پذیری جهت جایگزینی سریع ندارد و لذا تامین قطعه با دست به دست شدن و از طریق ترکیه، اسپانیا، هند و حتی چین (احتمالا با قیمتی بالاتر) می*تواند یک و نیم درصد درآمد پژو از بازار ایران را تا حد زیادی در چند وقت آینده حفظ کند مخصوصا آنکه پژو نشان داده به ارزش برندش در بازار ایران و در میان مشتریان ایرانی اهیمت زیادی قائل نیست و لذا از نارضایتی مشتریان ایرانی خود نیز نگرانی ندارد. می ماند یک ریسک بزرگ و آن آینده دور جی ام و پژو در ایران است. بازاری با قابلیت ها، مزیت ها و ظرفیت های بزرگ که حافظه تاریخی آن در تقابل با این دو خودروساز قرار خواهد گرفت.