1 فایل پیوست
بهترين اشتباه كسب و كار از زبان استیو فوربز
عاقبت مخالفت ها با فوربز
ترجمه سیمین راد
می گویند استیو فوربز انسان خودرایی است. او خیلی پیش تر نامزد پست ریاست جمهوری در آمریکا شده بود، اما او خیلی دوست دارد تا تفکراتش را با دیگران به اشتراک بگذارد.
[Only Registered and Activated Users Can See Links. Click Here To Register...]
استیو فوربز این طور کودکی اش را به خاطر می آورد: «یادم هست وقتی که بچه بودم می خواستم برای همکلاسی هایم در مدرسه ابتدایی روزنامه در بیاورم. به یاد دارم که در یک شماره می خواستم به معلم هایم نمره بدهم. در واقع قصد داشتم به همان شیوه*ای به معلم هایم نمره بدهم که آنها به ما نمره می دادند. این شماره هرگز منتشر نشد. پدرم جلوی من را گرفت و گفت که به قدر کافی مشکل برایشان درست کرده ام.» این یکی از خصوصیت های دوست داشتنی استیو فوربز است. نجابت بالای جناب فوربز در شرکتش «فوربز» زبانزد همگان است. همه او را به ادب و منش اش می شناسند. او اهل نمایش و ادا و اطوار نیست و شما را با گزافه گویی های برخی ريیسان متکبر خسته نمی کند. این همه حرف های ما نیست، چراکه حتی مخالفان اقتصادی آقای فوربز در کسب و کار نیز علاقه زیادی به او دارند.
آقای فوربز همیشه شما را شگفت زده می کند. برای مثال کافی است جمعه ها را به یاد بیاوریم: هر جمعه او در اخبار شبکه تلویزیونی فاکس برنامه ای به نام «فوربز درباره فاکس» دارد. او در این برنامه از کسب و کار، مدیریت، اخلاق، تجارت و تحمل سخن می گوید. استیو فوربز اعتقاد دارد که باید کنترل های دولتی را از بازار حذف کرد و به سرمایه داری اجازه داد تا راه خویش را برود. او پس از این گفته ها مورد حمله کلامی بسیاری از مخالفانش قرار گرفت. در واقع، استیو فوربز به بازاری اعتقاد دارد که مطلقا آزاد باشد. به هر حال، من نمی دانم که استیو چقدر می ارزد. بله؛ استیو به لحاظ انسانی ارزش زیادی دارد! منظور من سرمایه مالی او در کسب و کار است. تخمین*زده می شود که سرمایه او چیزی بیش از نیم میلیارد دلار باشد. البته بهتر است مطمئن باشیم که استیو فوربز دغدغه سرمایه اش را ندارد. راستش او بیست و چهار ساعته در این فکر نیست که چطور سرمایه اش را زیاد کند. به اعتقاد او کار که خوب پیش برود همه چیز درست خواهد شد.
او عملیات جدیدش را این طور شروع می کند: خریدن فست فود «وندی». نمی دانم که آیا استیو مالک انبار وندی بود یا نه. به نظر نمی رسید که خریدن ده ها چیزبرگرفروشی در میادین شهر سرمایه و اعتبار چندانی به او اضافه کند. اما این کار حرف های زیادی را درباره خصوصیت های یک انسان در پشت خود دارد. او به فست فود وندی می رود و با دیگران قاطی می شود. اغلب اشخاص مغازه نمی دانستند که او کیست. هیچ کسی هم هیچ ایده ای درباره او نداشت. مشخص است که او به خاطر دوربین های عکاسی و فیلمبرداری به این فست فود نرفت. او حتی به خاطر نامزدی ریاست جمهوری نیز به این فست فود نرفت. چه کنایه جالبی در رفتار و حرکت آقای فوربز وجود دارد! این وضعیت مثل یک جوک است. شاید او واقعا فست فود وندی را دوست داشت. شاید او اهمیتی نمی دهد که دیگران درباره اش چه فکر می کنند. شاید او به خودش فکر می کند!
استیو فوربز همواره در مقابل جریان های سیاسی حاضر در آمریکا شناخته می شود. وی در فاصله سال های 1996 تا 2000 کمپین های انتخاباتی خود را به راه انداخته بود. شعار اصلی انتخاباتی او بر موضوع «مالیات» استوار بود. او به یک مالیات بر درآمد یکسان و ثابت معتقد بود. استیو قصد داشت برای همه شهروندان آمریکایی نرخ ثابتی را برای مالیات بر درآمد در نظر بگیرد. برنامه اقتصادی او حذف ساختارهای هرمی و سنتی مالیات در اقتصاد آمریکا بود. اکثریت رای دهندگان از شخصیت و رویکرد واقعی استیو بی اطلاع بودند. آنها حتی نمی دانستند که او در چه زمینه های متعددی فعالیت می کند. اما بعد از شکست انتخاباتی اش همه به نجابت و منش حقیقی وی پی بردند.
بسیاری معتقدند که مالیات بر درآمد ثابت راه به جایی نمی برد. برخی اقتصاددان ها می گویند که دست کم در حال حاضر چنین برنامه ای با اقتصاد کلان آمریکا جور درنمی آید. اما در هر صورت به نظر می رسد که این موضوع و اسم استیو فوربز دیگر هرگز از یادها نرود. چه در عرصه اقتصاد، چه در عرصه سیاست همواره اسمی از او شنیده خواهد شد.
بزرگ ترین اشتباه استیو فوربز به زبان خودش
در دوران دانشگاه دو دوست صمیمی داشتم. تصمیم گرفتم که یک مجله اختصاصی برای کسب و کار به راه بیندازم. من دانشجوی سال دوم بودم و دو دوست دیگرم تازه پا به دانشگاه گذاشته بودند. این مجله یک فصل نامه بود. نامش را «کسب و کار برای امروز» گذاشتیم. اولین شماره را منتشر کردیم: نزدیک به 50 هزار نسخه از مجله در سرتاسر دانشگاه و نیز در کشور تکثیر شد. به قدری استقبال بالا بود که شماره دوم را تا 200 هزار نسخه منتشر کردیم. سعی می کردم در این مجله رویکردهایی را مطرح کنم که کسی آشنا نبود. خوب توجه کنید: این حرف ها به دهه 60 تعلق دارند یعنی دوران عجیب و غریب رادیکالیسم اقتصادی و سیاسی.
ما مقاله های آتشینی می نوشتیم و بحث ها و جدل های زیادی بر سرشان درمی گرفت. برخی از دانشجویان دست به اعتراض زدند و گفتند که ما اشتباه می کنیم. آنها از دست مجله ما و سیاست هایش خشمگین شده بودند. اعتراض آنها کار را به مداخله پلیس کشاند. دست آخر ما عملا گفتیم که دانشجویان مخالف ما اشتباه می کنند و حق با پلیس است! مجله ما در دانشگاه من یعنی پرینستون اصلا محبوب نبود. افراد زیادی در فضای رادیکال آن دوران به ما علاقه نداشتند. همه به ما می گفتند فاشیست ها، الیگارشی ها، احمق ها و فحش هایی از این دست! برخی از دانشجویان حتی چندین نسخه از مجله مان را به آتش کشیدند! شرایط عجیبی بود. واقعا باید بگویم تجربه های بسیار متفاوتی را در دانشگاه از سر گذراندم. روزی پدرم به من گفت: «وقت گذاشتن روی این مجله بیهوده است، همه وقتت را تلف می کند. باعث می شود به درس و مشقت نرسی!» بله، این حرف های پدرانه را همه مان به یاد داریم. اما او حق داشت! چندان بر سر تحصیلات آکادمیک وقت نگذاشتم و این یک اشتباه بزرگ بود. اما به جای آنکه به دانشگاه بروم و تحصیلاتم را ادامه بدهم، به یک کارشناس ام بی ای بدل شدم. هیچ چیز مگر شرایط کاری و دشواری هایش نمی توانست من را به صورت تجربی به یک کارشناس ام بی ای تبدیل کند.
خیلی زود آموختم که چیزها فقط اتفاق نمی افتند! باید درباره جریان های پولی، سر و کله زدن با فروشندگان عصبی، مدیریت کسب وکار، ارز، سهام، ملاقات های رسمی و غیره چیزهای زیادی می آموختم. در آن دوران عملا هیچ ایده ای درباره انتشار مجلات در سر نداشتم.
به خاطر دارم که شب های زیادی را نخوابیدم. باید حسابی کار می کردم. مسائل زیادی در پیش رو بود. قرارهای ملاقات زیادی داشتم. بدهی ها و طلب های مالی را باید حساب می کردم. با دانشجویان عصبی باید دعوا مي كردم و می دانستم که نمی توانم مثل آنها چیزی را آتش بزنم! این دوران را باید چالش برانگیزترین دوران زندگی ام بدانم. تازه آن زمان بود که معنی واقعی فشار و استرس را آموختم.
راستش را بخواهید پول زیادی از این مجله نصیب ما نشد. اما در همان دوران بود که سر و کله افراد جدیدی پیدا شد. آنها نیز مثل ما کار می کردند و عقاید مشترکی با ما داشتند. آنها جانشینان راه ما در دانشگاه محسوب می شدند. اما قضیه شکل تازه ای به خودش گرفت. آنها فهمیدند که برگزاری کنفرانس هایی درباره کسب و کار یکی از راه های ادامه فعالیت است. حتی امروز هم سالانه دو یا سه کنفرانس برگزار می کنند. این کار سبب می شود که هر سال دانشجویان و اهالی جدی کسب و کار از سرتاسر آمریکا زیر یک چتر با هم به گفت وگو بنشینند. گاهی اوقات سخنرانی می کنم؛ اما ترجیح می دهم که متن سخنرانی هایم را جایی منتشر نکنم! بله، این یک تصمیم تازه است!
«درباره استیو فوربز»
استیو فوربز ريیس و مدیر اجرایی شرکت «فوربز» و نیز مدیر گروه ویراستاری مجله «فوربز» است. او از سال 1990 به بعد اهمیت زیادی در آمریکا پیدا کرد. شرکت او به تدریج دست به انتشار مجلات زیادی در زمینه کسب و کار زد. برای مثال، می توان به سه مجله «فوربز فايو»، «فوربز جهانی» و «گزارش تکنولوژی طلاکاران» اشاره کرد. مجله «فوربز جهانی» یک مجله کاملا شناخته شده، معتبر و جهانی است که به زبان های چینی، کره ای، ژاپنی، برزیلی، روسی، عربی و نروژی ترجمه و منتشر می شود. او در سال 1997 وب سایت خود را به آدرس [Only Registered and Activated Users Can See Links. Click Here To Register...] به راه انداخت و به عرصه رسانه های عمومی نوین پیوست. سایت او بیش از 7 میلیون بازدیدکننده در ماه دارد و یکی از معیارهای اصلی تصمیم*گیری در بازار محسوب می شود. مجله «فوربز» مهم ترین و پیشروترین مجله کسب و کار در سرتاسر آمریکا به حساب می آید و هر شماره اش نزدیک به 900 هزار نسخه انتشار می یابد. کل مجلات او نزدیک به 5 میلیون خواننده در سرتاسر جهان دارند. او در مجله «فوربز» یک ستون ویژه دارد. نام این ستون «واقعیت ها و نظرات» است. او تاکنون 4 بار جایزه بسیار مهم «جغد بلورین» را به دست آورده است. استیو فوربز را همگان به خاطر رویکردها و راهکارهایی که در این ستون ارائه کرده است به خوبی می شناسند. او در فاصله سال های 1996 تا 2000 کمپین های انتخاباتی اش را به راه انداخت. طرح اصلی او در انتخابات «مالیات بر درآمد ثابت» بود. جالب اینجا است که او همچنان پیگیرانه برنامه های اقتصادی اش را دنبال می کند. دیگر طرح های او در این رقابت مهم سیاسی به این قرار هستند: سیستم امنیت اجتماعی نوین برای شهروندان شاغل، افتتاح حساب*های مالی ذخیره برای شهروندان، و مراقبت والدین از کودکان در مدارس.
استیو فوربز یک ملی گرای سفت و سخت نیز هست. او در فاصله سال های 1996 تا 1999 ريیس افتخاری گروه بزرگ «امید، توسعه و فرصت برای آمریکا» بوده است. برنامه های او در این گروه افزایش رفاه، آزادی، امید، توسعه، و فرصت برای شهروندان آمریکایی بود. به علاوه، استیو فوربز کتابی به نام «زایش جدید آزادی» نوشته است که در سال 1999 منتشر شد. او در این کتاب ایده های تازه ای برای هزاره آینده دارد. تاکنون بارها به خاطر مقابله با خطر کمونیسم در آمریکا از استیو فوربز تجلیل به عمل آمده است. ریگان و بوش دو ريیس جمهور آمریکا نیز از او به ترتیب در سال های 1985 و 1993 در مقام های متفاوت استفاده کردند.
سیمکارت رند 00989100098910
به نام خدا
=-=-=-=-=-
به احتمال زیاد همان طور که خودتون میدونید در زمینه تجارت بین الملل جهت ارتباطات یک عدد سیمکارت رند و جالب است.
به همین دلیل براتون یک سیمکارت خیلی رند و خیلی قشنگ و تک قرار میدم ، هرکسی از دوستان خواستند بنده در خدمت شون هستم.
شماره مورد نظر:
09100098910
شاید در نگاه اول به نظر یک شماره معمولی بیاد ولی وقتی تبدیل به شماره بین الملل میشه را توجه نمایید....
00989100098910
نوع خط : اعتباری
قیمت این سیمکارت فقط 5 میلیون تومان است.
جهت خرید در خصوصی پیام بگذارید و شماره همراه تون را ذکر نمایید ، خودم باهاتون تماس میگیرم.
با تشکر
یاحق
