عضو هیات نمایندگان اتاق تهران : تامین نقدینگی، برندسازی و صادرات، سه مشکل عمده صنایع تبدیلی ایران

مهم ترین زمینه هایی که صنایع تبدیلی ما می توانند در بهبود آن از شرکای خارجی کمک بگیرند در سه حوزه نقدینگی، برند سازی و صادرات است. ما در این سه مورد مشکل داریم و می توانیم با کمک خارجی ها این مسائل را حل کنیم.


بخش کشاورزی بویژه صنایع تبدیلی، این روزها مورد رصد سرمایه گذاران خارجی قرار گرفته و امیدوار است با بهره گیری از سرمایه و دانش شرکای جدید، در حوزه هایی چون برندسازی به شرایط بهتری برسد. مهدی معصومی، عضو هیات نمایندگان اتاق تهران درباره اصلی ترین نیازهای بخش کشاورزی می گوید: بطور قطع مهم ترین نیاز بخش کشاورزی که می تواند به ارتقای دیگر بخش ها هم کمک کند، در حوزه صنایع تبدیلی و برند سازی است. ما در این دو حوزه مشکلات بسیاری داریم. مشکلات اساسی در حوزه های مربوط به روش های کشت و زمین های کوچک داریم اما این مشکلات مربوط به زمانی نیست که درآمد داریم یا نداریم. این مشکلات همیشگی اند. ترویج کشاورزی مدرن، تغییر روش های کشت و تجمیع زمین های کشاورزی، از دغدغه های همیشگی در کشور ماست. ما به دلیل کوچک بودن واحدهای تولید در بخش کشاورزی قادر به استفاده از تکنولوژی نیستیم، اما به نظر من، در مواجهه با سرمایه گذاران خارجی، بهتر است از ظرفیت های پیش امده برای برند سازی و توسعه محصولات تبدیلی استفاده کنیم. مهم ترین زمینه هایی که صنایع تبدیلی ما می توانند در بهبود آن از شرکای خارجی کمک بگیرند در سه حوزه نقدینگی، برند سازی و صادرات است. ما در این سه مورد مشکل داریم و می توانیم با کمک خارجی ها این مسائل را حل کنیم.
او در این باره که سرمایه گذاران خارجی در حوزه بخش کشاورزی، چه دغدغه هایی برای سرمایه گذاری دارند می گوید: سرمایه گذار خارجی، در حوزه هایی می تواند سرمایه گذاری کند که ظرفیت های سرمایه گذاری وجود داشته باشد. جایی باید سرمایه گذاری کرد که گنجایشی باشد. سرمایه گذار خارجی نمی تواند یک هکتار و نیم زمین بگیرد، باید هزار هکتار زمین بگیرد تا بتواند تکنولوژی بیاورد، برند بسازد و کشت و صنعت های بزرگ راه بیندازد. در مجموعه های کوچک، سرمایه گذاری خارجی نمی تواند موثر باشد.
مدیرعامل و مالک شرکت تلاونگ با اعلام اینکه از مذاکره شرکت های خارجی با صنایع تبدیلی در بخش کشاورزی با خبر است ادامه می دهد: فعلا سرمایه گذاران خارجی مشغول سبک و سنگین کردن اوضاع هستند و شرایط را می سنجند. به هرحال آن ها برای ورود به اقتصاد ایران، قوانین داخلی را می سنجند و می خواهند ببینید می توانند سود حاصل از سرمایه شان را راحت خارج کنند؟ اگر ملک بخرند به نامشان خواهد شد یا خیر؟ بیشتر دغدغه های این چنینی دارند.