اقتصاد از مذاکرات بغداد چه انتظاری دارد؟

[Only Registered and Activated Users Can See Links. Click Here To Register...]

اقتصاد از مذاکرات بغداد چه انتظاری دارد؟ [Only Registered and Activated Users Can See Links. Click Here To Register...]

اقتصاد کلان - سیداحمد میرمطهری


هرچه به زمان برگزاری اجلاس1+5 و ایران که در سوم خردادماه است نزدیک می شویم انتظارات و برآوردها از نتایج این مذاکرات بیشتر به رأی و تفسیر گذاشته می شود. شاید

علت بروز این توقعات نتایجی بود که از اجلاس استانبول انعکاس پیدا کرد، چراکه هم نمایندگان ایران و هم کشورهای غربی گفت وگوها را مثبت تلقی کردند. اما مثبت به چه معنی

است؟ حداقل آنچه که می توان از جانب گروه 1+5 مثبت عنوان کرد علاقه مندی جدی غرب برای رسیدن به توافق با ایران است، و این تمایل را نمایندگان کشور باید مهم تلقی

کرده ودر جهت مصالح ملی از آن حسن استفاده کنند. آنچه از نگاه ایران مثبت دیده شد این بود که تهدید ها و تهمت های رایج غرب، اکنون جای خود را به روابط دیپلماسی و

استفاده از زبان دیپلماتیک داده است، که خود تغییری مهم در جهت رفتن به سمت حل اختلافات و تفاوت برداشت ها است.


جو روانی و فضای قبل از اجلاس بنا به اقتضای یک چنین مذاکرات مهمی می تواند صحنه جنگ الفاظ و کلمات از سوی هردو طرف و فشار هر طرف به دیگری به منظور داشتن دست

بالا و کسب امتیاز از طرف مقابل باشد. آنکه ناگهان مساله پارچین و بازدید از آن مطرح شده یا گفته می شود غرب خواستار فعالیت های ملموس ایران بعد از مذاکرات بغداد است را

باید از این جمله فشار ها تلقی کرد و به این پیغام ها نباید چنان وزنی داد که مبنای قضاوتی نهایی در مورد مذاکرات شود. ایران هم البته در جایگاهی است که به امکانات خود

نظیر نیاز دنیا به صادرات نفت کشور و اثر متقابل تحریم بر روی خود کشور های تحریم کننده وقوف کامل دارد. شرایط بحرانی اقتصادی در اروپا و در حوزه یورو و جا به جایی احزاب

سیاسی در اداره امور در برخی از این کشور ها و سیاست های ریاضتی اقتصادی که اکثر کشورها مجبور به اجرای آن هستند، جایی برای آنکه از قیمت بالای نفت و فرآورده های

نفتی هم آسیب پذیر شوند نمی گذارد.


به نظر می رسد این ایران است که باید از مذاکرات بغداد نتایج ملموس را مطالبه کند و مثلا مساله تحریم نفتی ایران که قرار است از تیر ماه اجرایی شود به تعویق بیفتد یا تحریم

های بانکی حداقل طی مذاکرات لغو شود و نمایندگان ایران این انتظارات را باید جدی بگیرند. اما از منظر اقتصادی و اثار این مذاکرات در رفتار های اقتصادی مردم قابل اشاره است که

انتظار از شرایط کسب و کار در آینده و تبدیل بدبینی به خوش بینی، منشأ رفتار هایی می شود که بر پس انداز، سرمایه گذاری، حرکت قیمت ها، تولید، درآمد و مصرف و به طور

کلی بر بسیاری از متغیر های اقتصادی چه در سطح بنگاه ها و چه در سطح افراد اثر می گذارد. اینجا منظور تنها بالا رفتن چند واحد شاخص بورس یا پایین آمدن چند رالر از قیمت

دلار نیست. و به هر حال طرز برخورد با این مذاکرات و برداشت از آینده آن، چنانچه توأم با خوش بینی یا بدبینی باشد می تواند بر متغیر های اصلی اقتصاد اثر بگذارد.


اما در مورد نتیجه مذاکرات بغداد نباید ساده انگاری کرد و نمی بایستی توقع داشت موضوعی ریشه دار برای هردو طرف ظرف دوبار ملاقات چند روزه چنان

شسته و رفته شود که گویا هیچ چیز نبوده است. مذاکره یعنی چانه زنی، یعنی طرف مقابل را راضی کردن به دادن امتیاز. نهایت آنکه اگر مذاکرات بغداد برای

ایران نتایج مثبت قابل لمس داشته باشد حتی اگر ادامه گفت وگوها به دور های بعدی محول شود باید به روند آن با انتظاراتی خوش بینانه نگاه کرد.