قالی ایرانی در محاق

این روزها برای بافندگان و تاجران قالی ایرانی روزهای دشواری است. تولیدکنندگان فرش برای وارد کردن مواد اولیه تولید با مشکل مواجهند و تاجران برای از دست ندادن بازار فرش ایرانی با وضعیت دشواری دست و پنجه نرم می کنند؛ تحریم ها زیر پای تاجران فرش را خالی کرده در حالی که رکود اقتصادی اروپا از یک سو مشتریان فرش دستباف ایرانی را کم کرده تحریم های بانکی نیز مزید بر علت شده است و فروشندگان فرش ایرانی در اروپا روز به روز با مشکلات جدیدی مواجه می شوند.

فرش های نفیس دست باف با طرح های پیچیده و اصیل در انبارهایی که بوی پشم فضای آن را پر کرده خاک می خورند و منتظر مشتری هایی در بین هتلداران, سفارتخانه ها و صاحبان عمارت های بزرگ هستند. منیره نوبری و برادرش صاحب یکی از تجارت خانه های بزرگ فرش در شهر هامبورگ هستند, آنان وارث پدری هستند که در سال 1954 ایران را با هدف دنبال کردن حرفه ای تجارت فرش ترک کرد و دست روزگار او را به هامبورگ کشاند.
وی توانست با تجربه ای که از حجره های فرش فروشی بازارهای تهران و اصفهان کسب کرده بود و به کمک هوش تاجرانه خود کسب و کار موفقی در زمینه تجارت فرش در هامبورگ راه اندازد. منیره می گوید اینجا در هامبورگ بیش تر از انبارها و فروشگاه های تهران فرش وجود دارد. وی می افزاید: چند دهه گذشته بیش از 300 وارد کننده فرش در هامبورگ فعال بودند اما اکنون فقط 45 وارد کننده ایرانی فعال هستند. نوبری می گوید: در تمام این سال ها ما در بحران به سر برده ایم ولی هیچ گاه وضع بدتر از زمان کنونی نبوده است. شرکت او اکنون پس از شدت گرفتن تحریم ها علیه ایران کمتر سفارش برای خرید قالی به دست می آورد. چند قدم جلوتر از فروشگاه نوبری فروشگاه میرصادق حیدری که اصالتا از تبریز است قرار دارد. او می گوید چند ماه گذشته بدترین دوره ای بوده که در طول فعالیت حرفه ایش تجربه کرده است.

در سایر مغازه های مرکز فرش هامبورگ جایی که نام های ایرانی بر سر در فروشگاه ها بیش از نام های دیگر به چشم می خورد نیز وضع بدتر از این نیست. به غیر از رکود اقتصادی اروپا و تحریم ها عامل دیگری که برای فرش ایرانی مزاحمت ایجاد کرده ظهور یک رقیب نه چندان جذاب ولی نیرومند است؛ فرش های بی کیفیت و ارزان قیمت چینی جای فرش های نفیس با نقوش پیچیده و خلاق ایرانی را در منازل آلمانی های طبقه متوسط گرفته است. شهر هامبورگ با اجرای مقررات بندر آزاد پس از جنگ جهانی دوم به قلب تجاری آلمان بدل شد و این فرصت خوبی بود که فرش ایرانی هم فرصتی برای عرض اندام پیدا کند و بدین ترتیب هامبورگ به مرکز عرضه و نمایش فرش ایرانی به مشتریان اروپایی شد. برای آلمان پس از جنگ، فرش ایرانی به یکی از محبوب ترین کالاها بدل شد, کالایی که زینت بخش خانه های ثروتمندان این کشور شد.

به همین دلیل شمار زیادی از تاجران ایرانی فرش راهی این کشور به ویؤه شهر هامبورگ شدند تا جایی که این شهر پس از لندن بیش ترین شمار ایرانیان مهاجر را در خود جای داده. می توان گفت مرکز تجارت فرش ایران هامبورگ است در این شهر بیش از خیبان های تهران و اصفهان فروشگاه فرش ایرانی وجود دارد. این شهر حتی مرکز صادرات مجدد فرش ایران به امریکا بود.ممنوعیت ورود فرش ایران به امریکا یکی از مشکلاتی است که تجار فرش ایرانی با آن دست به گریبان هستند. دولت کلینتون این ممنوعیت را در سال 2000 لغو کرد اما مجددا در سال 2010 دولت امریکا به بهانه حفظ حقوق زنان روستایی بافنده فرش این محدودیت ها را بر قرار کرد.