siavash
08-01-2012, 14:23
سلام دوستان
امروز در سایت ها خوندم که پارس الکتریک تعطیل شد. باورش برام سخت بود که کارخونه ای با این قدمت که حتی از سامسونگ و ال جی قدیمیتر هست، به همین راحتی و سادگی تعطیل بشه. البته حتما قابل پیش بینی بوده و من ازش خبر نداشتم.
ولی واقعا چطور میشه که کارخونه ای به قدمت پارس الکتریک تعطیل میشه.؟
اصلا چرا برند ها در ایران نمیتونن دوام بیارن و در سطح جهانی مطرح بشن؟
از این دست کارخونه ها زیاد داریم و داشتیم در ایران ، ولی یا از بین رفتن و یا نفس آخر رو میکشن و یا مثل ایران خودرو به کمک تعرفه سنگین واردات خودرو و نداشتن رقیب تونستن دوام بیارن.
پارس الکتریک تعطیل شد
تلویزیون های رنگی پارس الکتریک یادتان هست؟ اگر سن تان به قبل از انقلاب بر می گردد حتما باید تلویزیون های سیاه و سفید این کارخانه وطنی را به یاد داشته باشید.
علیرضا بهداد: با خود می گویید یادش به خیر؟ باید هم بگویید. چون خطوط تولید این شرکت جمع شد. کارخانه ای که به همت محمدتقی برخوردار، در دهه 40 بنیان گذاشته شده بود تا ایران را به انقلاب صنعتی الکترونیکی پیوند بدهد سرانجام با جمع آوری دستگاه ها و تجهیزاتش عملا به سوله بزرگ تبدیل شد تا کارگران بیکار و پا به سن گذاشته آن فضای بیشتری برای قدم زدن در محیط کارخانه داشته باشند. یکی از مدیران رده بالای پارس که نمی خواهد نامش فاش شود این خبر را می دهد. او می گوید قرار بود یک کارخانه درجه دو کره ای بیاید و این کارخانه را با تولید تلویزیون های ال سی دی نجات دهد اما معلوم نشد که چرا به جای تولید، به یکباره خط تولید جمع آوری شد تا دیگر از پارس الکتریک چیزی باقی نماند. کارگران روزها می آیند و بدون آنکه کار خاصی انجام دهند شیفت کاری خود را به پایان می رسانند. این مدیر رده بالا البته توضیح نمی دهد چه تعداد کارگر در کارخانه باقیمانده و حقوق آنان توسط چه کسی تامین می شود. آیا اصلا حقوق گرفته اند یا اینکه مانند سایر کارخانه های تعطیل شده، ماه ها حقوق عقب افتاده دارند. اینها همه سوالاتی است که درباره یکی از بزرگترین و قدیمی ترین کارخانه تولیدکننده تلویزیون کشور پرسیده می شود.
پارس الکتریک و یک تصمیم اشتباه
اینکه پارس الکتریک چه بود و چه شد موضوع اصلی این گزارش نیست. قصد هم نداریم بگوییم مالکیت این کارخانه چگونه از برخوردار سلب شد. می خواهیم بررسی کنیم که چرا پارس الکتریک به رغم سابقه طولانی تر نسبت به کارخانه هایی چون سامسونگ و ال جی کره نتوانست در عصر جدید دوام بیاورد و به حیات خود ادامه دهد. چرا در نهایت به تولید همان رادیو های قدیمی بسنده کرد و در فناوری نوین قدرت عرضه اندام نداشت. اینها شاید بر می گردد به یک تصمیم اشتباه. اشتباهی که بر اساس آن سران صنعت کشور تصمیم گرفتند خط تولید تلویزیون های رنگی لامپ تصویری را خریداری کنند، غافل از آنکه عمر این فناوری به سر رسیده و دنیا به سمت تلویزیون های بدون لامپ تصویری رفته است. این تصمیم اشتباه در واقع صنعت تلویزیون کشور و پارس الکتریک را به زانو درآورد و این کارخانه هرگز نتوانست خانواده های ایرانی را همچون گذشته قانع کند تا محصولات تولیدی اش را بخرند. این شد که مشکلات مالی کم کم گریبان پارس الکتریک را گرفت و مدیران آن را مجبور به تغییر تکنولوژی کرد. این بار آنها باید فناوری لامپ تصویری را که با پول مردم خریده بودند، دور می انداختند و به سراغ تکنولوژی جدید می رفتند.
دست به دامان کره
تغییر تکنولوژی انگار جز با کمک کره امکان پذیر نبود. همکاری با برندهای معروف این کشور محقق نشد اما مدیران دولتی این کارخانه توانستند کارخانه ای گمنام و درجه دو را بیابند و برای تولید تلویزیون های ال سی دی در ایران وارد مذاکره شوند. این مدیران ظاهرا نمی دانستند خیابات جمهوری تهران کجاست و در آنجا چه می گذرد. معلوم نبود با همکاری یک کارخانه درجه دو کره ای قصد داشتند کجای بازار تلویزیون ایران را بگیرند. پارس در نهایت تولید تلویزیون های ال سی دی را شروع کرد اما نتوانست بجز چند ایستگاه مترو جایی در بین خانواده های ایرانی پیدا کند. در نهایت هم مدیرانی که به کره رفتند از کار برکنار شدند تا پارس الکتریک بماند و زوال خود را به تماشا بنشیند. شاید اسفند ماه سال گذشته که محمدتقی برخوردار، بنیانگذار این کارخانه پس از 80 دهه زندگی را بدرود گفت باید مرگ این کارخانه فرا می رسید. آنها با هم متولد شدند و به فاصله کمی با هم رفتند.
امروز در سایت ها خوندم که پارس الکتریک تعطیل شد. باورش برام سخت بود که کارخونه ای با این قدمت که حتی از سامسونگ و ال جی قدیمیتر هست، به همین راحتی و سادگی تعطیل بشه. البته حتما قابل پیش بینی بوده و من ازش خبر نداشتم.
ولی واقعا چطور میشه که کارخونه ای به قدمت پارس الکتریک تعطیل میشه.؟
اصلا چرا برند ها در ایران نمیتونن دوام بیارن و در سطح جهانی مطرح بشن؟
از این دست کارخونه ها زیاد داریم و داشتیم در ایران ، ولی یا از بین رفتن و یا نفس آخر رو میکشن و یا مثل ایران خودرو به کمک تعرفه سنگین واردات خودرو و نداشتن رقیب تونستن دوام بیارن.
پارس الکتریک تعطیل شد
تلویزیون های رنگی پارس الکتریک یادتان هست؟ اگر سن تان به قبل از انقلاب بر می گردد حتما باید تلویزیون های سیاه و سفید این کارخانه وطنی را به یاد داشته باشید.
علیرضا بهداد: با خود می گویید یادش به خیر؟ باید هم بگویید. چون خطوط تولید این شرکت جمع شد. کارخانه ای که به همت محمدتقی برخوردار، در دهه 40 بنیان گذاشته شده بود تا ایران را به انقلاب صنعتی الکترونیکی پیوند بدهد سرانجام با جمع آوری دستگاه ها و تجهیزاتش عملا به سوله بزرگ تبدیل شد تا کارگران بیکار و پا به سن گذاشته آن فضای بیشتری برای قدم زدن در محیط کارخانه داشته باشند. یکی از مدیران رده بالای پارس که نمی خواهد نامش فاش شود این خبر را می دهد. او می گوید قرار بود یک کارخانه درجه دو کره ای بیاید و این کارخانه را با تولید تلویزیون های ال سی دی نجات دهد اما معلوم نشد که چرا به جای تولید، به یکباره خط تولید جمع آوری شد تا دیگر از پارس الکتریک چیزی باقی نماند. کارگران روزها می آیند و بدون آنکه کار خاصی انجام دهند شیفت کاری خود را به پایان می رسانند. این مدیر رده بالا البته توضیح نمی دهد چه تعداد کارگر در کارخانه باقیمانده و حقوق آنان توسط چه کسی تامین می شود. آیا اصلا حقوق گرفته اند یا اینکه مانند سایر کارخانه های تعطیل شده، ماه ها حقوق عقب افتاده دارند. اینها همه سوالاتی است که درباره یکی از بزرگترین و قدیمی ترین کارخانه تولیدکننده تلویزیون کشور پرسیده می شود.
پارس الکتریک و یک تصمیم اشتباه
اینکه پارس الکتریک چه بود و چه شد موضوع اصلی این گزارش نیست. قصد هم نداریم بگوییم مالکیت این کارخانه چگونه از برخوردار سلب شد. می خواهیم بررسی کنیم که چرا پارس الکتریک به رغم سابقه طولانی تر نسبت به کارخانه هایی چون سامسونگ و ال جی کره نتوانست در عصر جدید دوام بیاورد و به حیات خود ادامه دهد. چرا در نهایت به تولید همان رادیو های قدیمی بسنده کرد و در فناوری نوین قدرت عرضه اندام نداشت. اینها شاید بر می گردد به یک تصمیم اشتباه. اشتباهی که بر اساس آن سران صنعت کشور تصمیم گرفتند خط تولید تلویزیون های رنگی لامپ تصویری را خریداری کنند، غافل از آنکه عمر این فناوری به سر رسیده و دنیا به سمت تلویزیون های بدون لامپ تصویری رفته است. این تصمیم اشتباه در واقع صنعت تلویزیون کشور و پارس الکتریک را به زانو درآورد و این کارخانه هرگز نتوانست خانواده های ایرانی را همچون گذشته قانع کند تا محصولات تولیدی اش را بخرند. این شد که مشکلات مالی کم کم گریبان پارس الکتریک را گرفت و مدیران آن را مجبور به تغییر تکنولوژی کرد. این بار آنها باید فناوری لامپ تصویری را که با پول مردم خریده بودند، دور می انداختند و به سراغ تکنولوژی جدید می رفتند.
دست به دامان کره
تغییر تکنولوژی انگار جز با کمک کره امکان پذیر نبود. همکاری با برندهای معروف این کشور محقق نشد اما مدیران دولتی این کارخانه توانستند کارخانه ای گمنام و درجه دو را بیابند و برای تولید تلویزیون های ال سی دی در ایران وارد مذاکره شوند. این مدیران ظاهرا نمی دانستند خیابات جمهوری تهران کجاست و در آنجا چه می گذرد. معلوم نبود با همکاری یک کارخانه درجه دو کره ای قصد داشتند کجای بازار تلویزیون ایران را بگیرند. پارس در نهایت تولید تلویزیون های ال سی دی را شروع کرد اما نتوانست بجز چند ایستگاه مترو جایی در بین خانواده های ایرانی پیدا کند. در نهایت هم مدیرانی که به کره رفتند از کار برکنار شدند تا پارس الکتریک بماند و زوال خود را به تماشا بنشیند. شاید اسفند ماه سال گذشته که محمدتقی برخوردار، بنیانگذار این کارخانه پس از 80 دهه زندگی را بدرود گفت باید مرگ این کارخانه فرا می رسید. آنها با هم متولد شدند و به فاصله کمی با هم رفتند.