سلام و خدا قوتنقل قول:
نوشته اصلی توسط بهزاد [Only Registered and Activated Users Can See Links. Click Here To Register...]
در تایید حرف شما من تجربه خودم رو میگم
من معلم هنرستانم.رشته برق الکتروتکنیک.خیلی چیزا درس دادم و درس میدم.سالها قبل "برق ساختمان درجه یک" را برای اولین بار درس دادم.سال 81 یا 82 بود.این رشته برای اولین بار به هنرستانها معرفی شده بود.استاندارد اموزشی درباره نصب و راه اندازی سیستمهای دزدگیر و اعلام حریق و دربازکنهای برقی و .....هیچکس اطلاعات نداشت.یک دوره کوتاه برای مدرسین این رشته گذاشتن و از مهر همون سال تدریس این رشته تو هنرستانها شروع شد.سالها تدریس و بستن مدار و مطالعه کاری کرد که بسیاری از ما مدرسین این رشته در سطح تاپ اول منظقه و حتی کشور باشیم.چون واقعا تو این زمینه ها خیلی اظلاعات نبود.من تو همیون سالها جزوه اموزش نصب دزدگیر رو بصورت پی دی اف تو اینترنت گداشتم.خیلی از همکارانم تعجب کردن از کارم چون میگفتن شما با این اطلاعات پول درمیاری چرا این اطلاعات رو میزاری برای خودت رقیب درست کنی.ناگفنه نماند من در کنار تدریس به کار نصب دزدگیر اماکن و دربازکنهای برقی هم مشغول بودم.اما من گفتم تو عصر اینترنت اگر چیزی رو میدونی باید داد یزنی باید اطلاعاتت رو رو کنی.کم کم مقاله من تو اینترنت و تو گوگل رنک پیدا کرد و چون زیر همه برگه ها اسم و مشخصات و شماره تلفن من بود هر روز گوشیم چند بار زنگ میخورد.خیلی ها تشکر میکردند بعضی ها راهنمایی میخواستن و بعضی وقتها پروژه پیشنهاد میشد.شاید دو سه هفته از این کار من نگذشته بود که یک پروژه چند میلیونی پیشنهاد شد و کار رو هم انجام دادیم و پول خوبی هم گرفتیم.مطمعنم اگر من اون مقاله رو نمیذاشتم یکی دیگه اینکار رو میکرد و فوقش شش ماه تا یکسال دیگه اطلاعات این کار تو اینترنت میومد.من مطمعنم اگر اون پروزه و چند تا پروزه بزرگی که بعد از اون گرفتم تنها دلیلش این بود که اون مقاله منو معروف کرد.و معتقدم اگر چیزی رو میدونی باید داد بزنی و بگی و اگر نگی یکی دیگه اینکار رو میکنه و این فرصت ازت گرفته میشه.