The success of an online auction site largely depends on six variables: interactivity, product offering, level of trust, rate of growth and adoption, networking, level of commitment, and payment options
نکته جالبی که من در بررسی هام بهش برخوردم اینه که بیش از 90 درصد سایت های B2b یا حراجی ها عملکرد موفقی نداشتن و بسیاری از اونها هم از کار افتادن.
یک نگاه به همین سایت های ایرانی نشون میده که بر خلاف سایت هایی مثل علی بابا یا ای بی این سایت ها به هیچ وجه رشد نداشتن و بهترین این سایت ها الان رنکی بالای دو هزار در ایران و 140 هزار در جهان داره.
علت یابی این موضوع بسیار مهمه. چرا این سایت ها در ایران با رشد قابل توجه همراه نبودند؟
آیا امکانات سایت ضعیف هست؟
فرهنگ خرید آنلاین موجود نیست؟
تمایل به این گونه تجارت در ایران به دلیل ضعف اینترنت پایینه؟ (به شخصه من خودم تا ی کالا رو لمس نکنم نمیتونم بخرمش)
بین تمامی این سایت ها برای خود من تنها یک سایت حراجی بوده که بهش تونستم اعتماد کنم اونم دیجی کالا بوده. وگرنه در بقیه موارد برای جستجوی کالا یا فروشنده (برای صادرات) یا خریدار برای واردات به موتورهای جستجو و اتحادیه ها مراجعه کردم.
البته در صحبت هام یه مقدار بحث B2B با C2C قاطی شد.
اما به طور کل میخوام بگم دلیل عدم رشد سایت های این چنینی به خصوص در عرصه B2C و C2C چی میتونه باشه؟
ایا این عرصه قابلیت سرمایه گذاری داره؟
آیا اصلا پتانسیل در ایران وجود داره؟
پاسخ خود بنده مثبت هست. نبود یک مکان رقابتی در بازار ایران که اون شروطی رو که در ابتدای صحبتم به نقل از یک مقاله ذکر کردم احساس میشه. قصد بنده البته راه اندازی یک چنین سایتی نیست. بلکه به دنبال علت یابی هستم.
ممنون میشم دوستان نظر خودشون رو ارائه کنند.