1 فایل پیوست
چطور در ذهن همکاران و مشتریانمان بمانیم
موفقیت در کسب و پیشه ـ شخصی روابطتجاری
برای موفق شدن، چه کارفرما باشید و چه کارمند، باید بتوانید در یادها بمانید.
بااینکه لازم نیست جالب ترین آدم روی زمین باشید، اما شناخته شده بودن یک از اصلی ترین اهداف بازاریابی، تبلیغات و برندگذاری شخصی است.
از دل برود هر آنکه از دیده برفت، و هر که از دل برود از بازار کار هم خواهد رفت.
اما اگر تنها هدف شما این است که برای مقاصد کاری شناخته شوید، جا می مانید. آنهایی که برای اهداف درست، به یادماندنی هستند معمولاً زندگی غنی تر، بهتر و راضی کننده تری دارند.
پس کارت ویزیت های پرزرق وبرق و گزاره های ارزش فردی و انتخاب لباس های ویژه را فراموش کنید. |
[Only Registered and Activated Users Can See Links. Click Here To Register...] |
اینجا به شما یاد می دهیم چطور به یادماندنی شوید و لذت بیشتری ببرید.
۱. نبینید، انجام دهید.
هرکسی می تواند درمورد فیلم و تلویزیون و یا حتی کتاب نظر دهد. به همین دلیل است که نظر افراد اغلب سریع فراموش می شود. چیزی که شما می گویید جالب نیست، آنچه انجام می دهید جالب است.
زندگی تان را به جای تماشا کردن با فعالیت کردن بگذرانید. مطمئن باشید اتفاقات جالبی برایتان می افتد. اتفاقات جالب بسیار خاطره انگیزتر و به یادماندنی تر هستند.
۲. کاری غیرعادی انجام دهید.
یک دایره بکشید و همه وسایلتان را داخل آن بگذارید. دایره شما مثل دایره بقیه خواهد بود: همه کار می کنند، همه خانواده دارند، همه خانه، ماشین و لباس دارند
همه ما دوست داریم فکر کنیم که خاص هستیم اما متاسفانه همه ما یکجور هستیم و یکجور بودن اصلاً به یادماندنی نیست.
به همین خاطر سعی کنید هرازگاهی کاری غیرعادی انجام دهید. به کوهستانی که هیچکس برای کوه نوردی نمی رود بروید (حتماً آب با خودتان ببرید). با دخترتان مسابقه بدهید تا ببینید کدامتان می توانید بیشتر شنا کنید. یا یک روز کارتان را در یک کافی شاپ انجام دهید تا آدم های مختلفی را ببینید و چیزهای زیادی درمورد مردم و خودتان یاد بگیرید.
هرکاری که می کنید، هرچه غیرمنطقی تر و بی بازده تر باشد بهتر است. هدفتان این نیست که کاری ارزشمند انجام دهید؛ هدف این است که تجربه کسب کنید.
تجربیات، مخصوصاً تجربیات غیرعادی، زندگیتان را غنی تر و جالب تر می کنند.
۳. یک ماموریت بی ارزش راه بیندازید.
شما فوق العاده متمرکز و بی اندازه کارآمد هستید.
همچنین شدیداً حوصله سربر.
وقتی جوان بودید و ایده های احمقانه را باوجود نتایج غیرمنطقی شان دنبال می کردید، به یاد دارید؟ مثل سر کشیدن یک بطری نوشابه بدون وقفه.
این کارها باوجود بی معنا و غیرمفید بودنشان بسیار مفرح بودند. درواقع هرچه بی معناتر و بی هدف تر بودند، لذت بیشتری به شما می دادند.
پس فقط یکبار هم که شده کاری کنید که آدم بزرگ ها دیگر انجام نمی دهند. برای دیدن یک گروه موسیقی هشت ساعت رانندگی کنید یا هر کار دیگری که هیچکس حاضر به انجامش نیست.
مطمئن باشید این کارتان همیشه به یاد خودتان و بقیه خواهد ماند.
۴. به یک جنبش ملحق شوید.
آدمها به کسانیکه به دیگران توجه می کنند، توجه خواهند کرد. وقتی برای چیزی یا هدفی می ایستید، از دیگران جدا خواهید بود.
۵. اجازه بدهید دیگران کارهایتان را بفهمند.
آدمهایی که خودستایی می کنند برای کاری که انجام داده اند به یاد نمی مانند؛ برای خودستا بودنشان در ذهن ها می مانند.
کار خوب انجام دهید و مطمئن باشید بقیه می فهمند. هرچه کمتر درمورد کارهای خوبتان حرف بزنید، بیشتر به یاد دیگران خواهد ماند.
۶. از خودتان فراتر روید.
بیشتر اوقات در کارتان با احتیاط گام برمی دارید. از هر احتمال شکست دوری کرده و درعین حال برای مطمئن شدن از اینکه دستاوردهایتان روز به روز بالاتر می رود، احتمال موفقیت را بالا می برید.
به ناچار این رویکرد به زندگی خصوصیتان هم کشیده می شود.
بنابراین می دوید اما وارد مسابقه نمی شود چون نمی خواهید که بازنده شوید. می خوانید اما وارد هیچ گروه موسیقی نمی شوید چون فکر می کنید مثل بهترین خواننده ها نخواهید بود.
دوست دارید تصویری که از شما به ذهن می ماند، ایده آل ترین تصویر باشد و فکر می کنید که شما یک انسان نیستید، یک رزومه کاری هستید.
دست از ایده آل به نظر رسیدن بردارید. نقص هایتان را بپذیرید. دچار اشتباه شوید. چیزهای مختلف را امتحان کنید و بگذارید که شکست بخورید.
و وقتی که شکست خوردید با خودتان با مهربانی و بخشندگی رفتار کنید.
وقتی اینکار را بکنید، مردم مطمئناً شما را به خاطر می سپارند چون کسانیکه میل به شکست داشته باشند و از آن نترسند بسیار کم هستند و کسانیکه تواضع و بخشایش نشان می دهند بسیار نادرند.
موفق باشید.
پورتال سیمرغ ( [Only Registered and Activated Users Can See Links. Click Here To Register...] )
چندسونگری به سازمان تجارت جهانی
سازمان تجارت جهانی تنها نهاد بین المللی است که صرفاً به منظور بررسی روابط تجاری بین کشورها، تأسیس شده است. این سازمان در اول ژانویه ۱۹۹۵ و به دنبال هشت سال مذاکره رسماً جایگزین گات (موافقتنامه عمومی تعرفه و تجارت) شد.
سازمان تجارت جهانی مجموعه ای از موافقتنامه ها و مقرراتی است که توسط بسیاری از کشورها امضاء شده و در پارلمان های آنها به تصویب رسیده است.
هدف از تأسیس این سازمان ایجاد تسهیلات بیشتر برای صادرات و واردات کالا و خدمات بین ملت های مختلف می باشد. بیشتر از سه چهارم از ۱۴۸ عضو سازمان تجارت جهانی را کشورهای غیر توسعه یافته تشکیل می دهند.
عضویت در سازمان تجارت جهانی معمولاً به دنبال مذاکرات طولانی صورت می پذیرد. برای نمونه کشور چین پس از ۱۴ سال مذاکره فشرده با اعضای مختلف گات و سپس جانشینی آن سازمان تجارت جهانی به خصوص آمریکا و اتحادیه اروپا، سرانجام توانست به عضویت این سازمان دست یابد.
2 فایل پیوست
گزارشی درباره آخرین کتاب جوزف استیلگتیز
[Only Registered and Activated Users Can See Links. Click Here To Register...] |
تجارت منصفانه برای همه
در جهان امروز، اقتصاد کشورها به نحو شگفت آوری تحت تاثیر روابط تجاری قرار دارد و تجارت به مثابه موتور توسعه اقتصادی کشورها عمل می کند و دستیابی به رشد سریع و توسعه پایدار در گرو تحرک در حوزه تجارت خارجی است. اما چگونه می توان در عرصه تجارت خارجی با توجه به ریسک های موجود در اقتصاد جهانی به رشد و توسعه قابل قبولی دست یافت؟
متاسفانه در کشور ما سیاست های تجاری با تغییر مداوم تعرفه های کالا و خدمات بدون آنکه اثرات آن در اقتصاد ملی مورد ارزیابی قرار گیرد انجام می شود.
هنوز از عضویت و یا عدم عضویت در سازمان جهانی تجارت صحبت می شود در حالی که مدت هاست زمان لازم را برای عضویت از دست داده ایم.
به همین دلیل لازم است نسبت به این مقولات آشنایی بیشتری فراهم شود تا بتوان منافع بیشتری در مذاکرات بین المللی به دست آورده، فرصت های باقیمانده را از دست نداده و از آن بهره مند شویم.
جوزف استیگلیتز (Joseph E.Stiglitz) اقتصاددان و برنده جایزه نوبل در رشته اقتصاد در سال ۲۰۰۱ به خاطر «تحلیل بازارها با اطلاعات نامتقارن» است.
او از سال ۱۹۹۷ تا سال ۲۰۰۰ نایب رئیس بانک جهانی بود که در ایجاد شاخه جدید دانش اقتصاد «اقتصاد اطلاعات»، نقش بسزایی داشت. نامبرده به عنوان اقتصاددان منتقد سیاست های جهانی شدن و چهره مقبول شناخته شده در ایران از نظر عقاید انتقادی از عملکرد صندوق بین المللی پول است.
وی با همکاری اندرو چارلتون (Andrew Charlton) عضو پژوهشگر مدرسه اقتصاد لندن و دانش آموخته دانشگاه آکسفورد کتاب تجارت منصفانه برای همه را به رشته تحریر درآورده اند. اینان معتقدند که جهانی شدن فقط جنبه منفی ندارد. بلکه دو روی دارد. تجربیات بسیاری از کشورها نشان از نتایج مثبت جهانی شدن برای مردم آنها دارد.
|
نویسندگان این کتاب همچنین معتقدند جهانی شدن انزوای اقتصادی بسیاری از مردم فقیر جهان را به خصوص در کشورهای درحال توسعه کاهش داده و علم و صنعت را در دسترس بسیاری از مردم آنها قرار داده است و کسانی که فقط به جهانی شدن حمله می کنند جنبه های مثبت آن را نادیده می گیرند و برای اثبات نظرات خود مثال های زیادی از کشورهای در حال توسعه می آورند.
هدف این کتاب تشریح این موضوع است که چگونه می توان سیاست های تجاری در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه را به گونه ای طراحی کرد که موجب ادغام کشورهای در حال توسعه در نظام تجارت جهانی شده و با کمک به آنها از نتایج مشارکت شان در این نظام بهره مند شوند این کتاب با این پیش فرض آغاز می شود که تجارت می تواند نیروی مثبت برای رشد و توسعه باشد. در شرایط مناسب، سیاست هایی که تعرفه ها و سایر موانع موجود بر سر راه مبادله کالاها و خدمات را کاهش می دهند می توانند تجارت بین کشورها را تسهیل کنند و رفاه به همراه آورند.
با این حال، نویسندگان کتاب خاطرنشان می کنند که اگرچه افزایش فرصت های تجاری برای کشورهای در حال توسعه مطلوب است، سیاست های آزادسازی در این کشورها باید با احتیاط به اجرا گذاشته شود. این کار بسیار پیچیده تر از تجویزهای ساده «اجماع واشنگتن» که مجموعه سیاست هایی است که به اعتقاد برخی از اقتصاددانان، فرمولی برای افزایش رشد اقتصادی در کشورهای در حال توسعه محسوب می شود مانند: خصوصی سازی، انضباط مالی، آزادسازی تجاری و حذف نظارت های دولتی است که با خوش خیالی، کشورهای در حال توسعه را به آزادسازی سریع و کودکانه بازارهایشان تشویق می کند.
با این حال با شروع هزاره جدید، خوش بینی ها برای از بین بردن فقر از سر گرفته شد. ظاهرا برای کاستن از چالش های اقتصادی ای که فقیرترین کشورها با آنها رویارو بودند اجماع جهانی جدیدی در حال شکل گیری بود. رهبران جهان عهدنامه های تعیین کننده ای را به امضا رساندند که وضع اسفناک کشورهای فقیر را در صدر برنامه کار جهانی جای می داد. در اجلاس هزاره سازمان ملل متحد در سپتامبر سال ۲۰۰۰ در نیویورک، رهبران جهان اهداف توسعه هزاره سازمان ملل شامل کاهش فقر، گرسنگی، بیماری، بیسوادی، تخریب محیط زیست و تبعیض علیه زنان تا سال ۲۰۱۵ همچنین حقوق اساسی بشر، حقوق همه افراد روی زمین برای بهره برداری از سلامتی، آموزش، سرپناه و امنیت را به امضا رساندند.
در کتاب حاضر، نویسندگان آن بار دیگر شرایط کنونی تجارت را مورد بازنگری انتقادی قرار می دهند و از نگاهی عدالت جویانه این سوال را مطرح می کنند که جایگاه «عدالت» و «انصاف» در شرایط امروز تجارت بین المللی کجاست؟ آیا می توان شرایطی را فراهم کرد که همه دنیا بتوانند در شرایط منصفانه به تجارت بپردازند، بی آنکه مجبور شوند در مبادلات تجاری از مسیر انصاف خارج شوند.
از جمله در این کتاب بر این نکته تاکید می شود برای برخی کشورها، به ویژه کشورهای کمتر توسعه یافته فرض هایی که این احکام توسعه ای بر آنها مبتنی است کاملا قابل اجرا نیستند. مسائلی چون فقر، نابرابری و بازارهای سرمایه ناقص و مخاطره آمیز این کشورها را در عمل به سمت دور شدن از پیش بینی الگوها سوق می دهد.
این مسائل موجب شکل گیری آزادسازی تجاری مبتنی بر تنوع و گوناگونی کشورهای در حال توسعه و بر اساس ویژگی های خاص و منحصر بفرد آنها می شود.
در این کتاب علت اصلی ناکامی ها در مذاکرات و گفت وگوهای مرتبط با سازمان تجارت جهانی و نشست مدیران مربوطه مورد بررسی قرار گرفته و آن را ناشی از پافشاری و اصرار کشورهای صنعتی بر حفظ منافع صاحبان صنایع و بازرگانان کشورهای خود و حمایت از اقتصاد ملی می داند.
این کشورها در تمام دورهای مذاکرات گذشته بر اعمال اینگونه تبعیض ها تاکید داشتند و از باز کردن دروازه های خود بر روی کشورهای دیگر به ویژه کشورهای در حال توسعه، حذف و یا کاهش تعرفه های گمرکی برای ایجاد فرصت های تجاری برابر برای آنها خودداری کرده اند و هنوز هم مصرانه این سیاست ها را دنبال می کنند.
این کتاب منبع مهمی برای آشنایی و شناخت بیشتر از سازمان جهانی تجارت، موافقتنامه های مطروحه در آن و نحوه برگزاری مذاکرات و چانه زنی های تجاری است و حاوی هشدارها و نکات روشنگری درباره زمان مذاکره، نحوه مذاکره و چگونگی پذیرش عضویت در سازمان جهانی تجارت است تا با قبول تعهدات کمتر سطح بالاتری از دسترسی به بازارهای جهانی حاصل شود. مسائل در عرصه تجارت بین الملل پیچیدگی ها و دشواری های فوق العاده ای می یابد.
انتخاب استراتژی های مناسب تجارت از جمله انتخاب بین سیاست جایگزینی واردات و یا توسعه صادرات و مباحث مربوط به تشخیص مزیت نسبی هر کشور بسیار دشوارتر از آن چیزهایی هستند که به نظر می رسند. در دنیای امروز، با حضور سازمان های بین المللی، مقررات گوناگون و رشد و توسعه جهانی شدن، مجموعه ای متنوع از مقررات و روش ها در عرضه روابط بین الملل حاکم شده است که کشورها به ناچار باید بین طیفی از رژیم های تجاری، درجاتی از آزادی های مختلف، گزینه مناسب را انتخاب کنند.
لذا نسخه واحدی را نمی توان برای همه کشورها تجویز کرد و کشورهای در حال توسعه بیش از هر نهاد و یا سازمان بین المللی، خود می توانند چاره ساز مشکلات خود باشند و بخشی از این مشکلات به محدودیت های آنها در دسترسی به بازارهای خارجی مربوط می شود.
به همین منظور درس هایی از رشد و توسعه کشورها ارائه شده است، برای مثال کره جنوبی بعد از جنگ جهانی دوم با وجود آنکه در زمینه تولید برنج از مزیت نسبی برخوردار بود این مزیت را رها کرد و به توسعه صنعتی روی آورد وبا این انتخاب به رشد و توسعه کنونی رسید. در انتخاب استراتژی صادرات و یا خودکفا بودن هم همین سوال مطرح است.
نویسندگان با بررسی موضوعات و اتفاقات به وقوع پیوسته در اجلاس کانکون که در سال ۲۰۰۳ در کشور مکزیک و برای تکمیل مذاکرات دور دوحه برگزار گردید، علت شکست اجلاس را تشریح کرده و نهایتا پایه ها، اصلاحات و اصولی که می باید برای موفقیت چنین موافقتنامه هایی بنا گردد را برشمردند.
استیگلیتز و چارلتون در این کتاب داشته ها و تجربیات خود را از اقتصاد جهان به سیاستگذاران کشورهای در حال توسعه معرفی و عرضه می دارند تا آنان بتوانند برای حضور جدی تر در عرضه اقتصاد بین الملل، تنوع بخشی به اقتصاد ملی و تجارت خارجی، قدم های موثر و گام های مستحکمی بردارند و توصیه نمودند موافقتنامه های مربوط به تجارت جهانی با نگاهی منصفانه مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد تا این اطمینان حاصل شود که در آنها سهم عادلانه ای برای کشورهای در حال توسعه در نظر گرفته شده است. به علاوه، نویسندگان راه حل هایی ارائه داده اند تا از طریق آن به اعتلای اقتصاد جهانی و کشورهای فقیر کمک و مساعدت شود.
از آنجایی که این کتاب نگاهی واقع بینانه و انتقادی دارد و روش جدیدی را برای حل مسائل تجارت جهانی و مباحث اقتصاد بین الملل ارائه می دهد، تجربیات سایر کشورها، توصیه ها و رهنمودهای کتاب می تواند دستمایه ای ارزشمند برای افزایش دانش علاقه مندان، موضوعات و مباحث درسی دانشگاهی و تصمیم سازی سیاستگذاران باشد.
توصیه هایی برای تجارت جهانی
جوزف استیلگیتز این روزها درمیانه ششمین دهه از زندگی خودش هنوز آن طبع معترضانه خودش را حفظ کرده است. استیگلیتز هنوز هم همان قدر منتقد سیاست های دولت امریکا ست که روزگاری بانک جهانی و صندوق بین المللی پول را به خاطر توصیه های نابه جا مورد انتقاد قرار می داد. پروفسور جوزف استیلگیتز که کوله بار پری از جوایز،تشوق ها و تمجیدها و البته انتقادها و اهانت ها را بر دوش دارد این روزها بیشتر به فکر کرسی اش در دانشگاه کلمبیا و ادامه تحقیقات و تالیفات خود است.
جوزف استیگلیتز در نهم فوریه سال ۱۹۴۳ در ایالت ایندیانا در سواحل جنوبی دریاچه میشیگان به دنیا آمد.
استیگلیتز در۳۶ سالگی مدال معتبر جان بیتز کلارک را از آن خود کرد. این مدال به افرادی با کمتر از ۴۰ سال سن اعطا می شود که اقدامات قابل توجهی در زمینه پیشرفت وفراگیر شدن علم اقتصاد انجام دهند. استیگلیتز در شرح زندگی خودش می نویسدباید چیز خاصی در هوای شهر ما وجود داشته باشد که ما را به سمت اقتصاد سوق داده است. اولین برنده جایزه نوبل اقتصاد پل ساموئلسون و چند اقتصاددان برجسته دیگرهم در همین شهر به دنیا آمده اند. استیگلیتز در سال ۱۹۹۲ به دولت کلینتون پیوست و به عنوان یک عضو وارد گروه مشاوران اقتصادی دولت شد و پس از آن هم ریاست همین گروه را بر عهده گرفت.
پس از انتخاب مجدد کلینتون از دولت خارج شد وبه عنوان معاون رئیس بانک جهانی وارد سیاست گذاری های این نهاد بین المللی شد.پس از این که بانک جهانی به مرور تغییرات روی داده در کشورهای کمونیستی که طبق سیاست های صندوق بین المللی پول و وزارت خزانه داری امریکا به سمت اقتصاد آزاد در حرکت بودند، پرداخت. استیگلیتز به جرگه منتقدین پیوست و معتقد بود که این دو نهاد هیچ توجهی به شرایط حاکم در آن کشورها و وضعیت اقتصادی مردم آن ها ندارند و صرفا دنباله رو سیاست های خودشان هستند.
انتقادهای تند و تیز استیلگیتز باعث شد تا لارنس سامرز وزیر خزانه داری ایالات متحده اخراج استیگلیتز را شرط انتخاب مجدد جیمز ولفنسون به ریاست بانک جهانی قرار دهد و اقتصاددان منتقد را قربانی معامله ای کند که البته ولفنسون همیشه آن را رد کرده است.
استیگلیتز پس از آن به دانشگاه برگشت و انتقاد هایش را با تالیف کتب مختلف و تدریس در دانشگاه با شدت بیشتری ادامه داد.استیگلیتز در سال ۲۰۰۱ جایزه نوبل اقتصاد را به خاطر فعالیت ها و بنیان گذاری اقتصاد اطلاعات ازآن خود کرد. استیگلیتز در زمان حضور در دولت از طرفداران سرسخت محیط زیست به شمار می رفت وفعالیت های زیادی برای آگاهی مردم از تغییرات آب و هوایی انجام داد. او حتی در تدوین پیش نویس قانونی در مورد زباله های سمی کمک های فراوانی کرد که البته این قانون هیچ گاه در ایالات متحده به تصویب نرسید.
کتاب تجارت منصفانه برای همه از آخرین تالیفات وی است که به کمک اندرو چارلتون در باب انتقاد از روند کنونی جهانی شدن نوشته شده است.رابرت بیچ در قسمتی از مقاله اش در نیویورک تایمز با عنوان فقیرها فقیرتر می شوند، می نویسد:جوزف استیگلیتز استاد دانشگاه کلمبیا و اندرو چارلتون محقق دانشکده اقتصاد لندن بیان می کنند که کشورهای فقیر فکر می کنند که کشورهای ثروتمندتر هنوز معاملات نادرستی به آنان تحمیل می کنند و البته حق با ان هاست.
معامله بهتر و پرمنفعت تر این است که این کشورها بتوانند با توجه به شرایط پیرامونی خود کم کم به سمت تجارت آزاد حرکت کنند. مولفان کتاب اصرار دارند که کشورهای ثروتمند باید به کشورهای فقیر در آماده سازی آن ها برای ورود به تجارت کمک کنند و موانع تجاری که باعث می شود تا کشورهای در حال توسعه نتوانند بسیاری از کالاها وخدماتشان را به آنها بفروشند را بردارند.
استیگلیتز و چارلتون نشان می دهند که پنداشت های اقتصادی استاندارد در کشورهای در حال توسعه غلط از آب درمی آیند. در بازار هایی که در افریقا یا هر مکان توسعه نیافته دیگری باز می شوند، مردم نمی توانند به راحتی وارد رقابت صنایع جدید شوند.سیستم حمل و نقل در این کشورها ضعیف است، مسکن به حد کفایت وجود ندارد و آموزش مهارت های شغلی بسیار اندک است.
در ضمن این افراد به خاطر فقدان و یا کمبود شبکه های سلامت و درمان بسیار آسیب پذیرند. اکثر مردم به اعتبارات و بیمه ها دسترسی ندارند چون شرکت های مالی در این کشورها بسیار شکننده هستند،بنابراین قادر نیستند که خودشان راسا و به تنهایی اقدام به راه اندازی تجارت بکنند و یا از فرصت هایی که تجارت آزاد برایشان پیش می آورد استفاده کامل را ببرند. بسیاری از این کشورها دچار طاعون بیکاری هستند و حتی ممکن است که این تجارت جدید باعث از بین رفتن شغل های زیادی نیز بشود.
مولفان کتاب معتقدند مسیری که در طول آن بازار این کشورها به روی تجارت باز می شود باید با توسعه موسسات جدید جاده ها،مدارس،بانک ها و موسسات مشابه همراه باشد تا این تغییرات را ساده تر پیش ببرد و فرصت های واقعی خلق شود. مولفان بیان می کنندد که بدون حضور چنین موسساتی توسعه تجارت به خودی خود بیشترمضر خواهد بود تا سودمند.استیلگیتز و چارلتون اشاره می کنند که پس از آزاد سازی تجارت درآرژانتین، کلمبیا،شیلی، کاستاریکا و اوروگوئه بی عدالتی رواج بیشتری یافته است.
در حالی که ۱۰ سال از قرارداد تجارت آزاد امریکای شمالی می گذرد دستمزدها در مکزیک کمتر از آن چیزی است که قبلا بوده و نابرابری و فقر افزایش یافته است. بسیاری از مشاغل تولیدی که پس از قرارداد تجارت آزاد امریکای شمالی وارد مکزیک شدند دیگر در چین از بین رفته اند چون چین سرمایه گذاری زیادی در آموزش عمومی داشته در حالی که مکزیک به علت فقدان درآمدهای مالیاتی قادر به انجام چنین کاری نبوده است.
طبق نظر استیگلیتز و چارلتون آن دسته از کشورهای در حال توسعه که در دستیابی به رشد اقتصادی سریع موفق بوده اند تا حدی بازارشان را محافظت کرده بودند تا به مرور موفق به رفع موانع موجود شدند. برای مثال رشد اقتصادی چین در دهه ۱۹۷۰ اتفاق افتاد که هنوز چین بازارهایش را کاملا باز نکرده بود. علاوه بر این مولفان هشدار می دهند که یک نوع برنامه برای همه مناسب نیست. کشورهای ثروتمند نباید کشورهای ضعیف را مجبور کنند که از یک بسته یکسان دستور العمل برای آزادسازی بازار استفاده کنند.
کشورهای فقیر نیازهای متفاوتی دارند.این کشورها هر کدام در مرحله متفاوتی از توسعه اقتصادی به سر می برند و ظرفیت های متفاوت سیاسی و بنیادی دارند.
استیگلیتز و چارلتون در کتابشان می نویسند که کشورهای ثروتمند باید به کشورهای در حال توسعه کمک کنند تا بتوانند با اصلاح خودشان سهمی عادلانه در منافع تجاری داشته باشند. کشورهای توسعه یافته نباید بیش از این تولید کننده های منسوجات خودشان را حمایت کنند، به کشاورزانشان یارانه پرداخت کنند(لایحه کشاورزی امریکا در سال ۲۰۰۲ معادل ۸۳ میلیارد دلار بیش از لوایح پیشین به کشاورزی یارانه تخصیص داده بود)، از کشتیرانی و ساختمان سازی خودشان محافظت کنند در حالی که کشورهای فقیر را برای سقوط صادرات جریمه می کنند.
مولفان این کتاب حتی پا را از این فراتر نهاده و اعلام می کنند که تمامی کشورهایی که به سازمان تجارت جهانی (WTO) می پیوندند باید متعهد شوند که دسترسی به بازارهایشان را برای کشورهای در حال توسعه و فقیرتر کاملا آزاد بگذارند و سرانجام این که ملل ثروتمند باید اجازه دهند تا هراز گاهی کارگران فاقد مهارت از کشورهای فقیرتر به انجا مهاجرت کنند تا پولی به دست آورده و برای خانواده خود ارسال کنند. نکته تعجب برانگیز این است که چگونه استیگلیتز که خود در واشنگتن زندگی کرده است به این سوال آشکار پاسخ نمی دهد که چگونه می توان کشورهای ثروتمند را به عمل به این نسخه توصیه شده وادار کرد؟
این در حالی است که در بسیاری از همین کشورهای توسعه یافته و ثروتمند شهروندانی هستند که شغلشان را از دست می دهند و درآمدهایشان کمتر شده است وبه حق یا ناحق با جهانی سازی مخالفند. این یکی از مهم ترین دلایلی است که باعث شده تا جهانی سازی به همان اتدازه و شدت کشورهای در حال توسعه در کشورهای پیشرفته نیز مخالف داشته باشد. در دسامبر ۱۹۹۹ همین امریکایی ها بودند که در اعتراض به جهانی شدن راهپیمایی کردند ویا این که همین چند ماه پیش در یک دولت جمهوری خواه با کنگره ای به رهبری جمهوری خواهان و حمایت کامل رهبران تجاری امریکا قرارداد تجارت آزاد امریکای مرکزی تنها با ۲ رای در مجلس نمایندگان به تصویب نرسید.
در حالی که استیگلیتز و چارلتون مصرانه خواستار بازنگری قراردادهای تجاری غیرمنصفانه هستند به قراردادهای غیر منصفانه داخل امریکا توجهی نمی کنند.طبقه ثروتمند در حال ثروتمند تر شدن است و طبقه متوسط در مخمصه خودش گرفتار است. در واقع اصلاح مکانیسم هایی که مولفان معتقدند در کشورهای در حال توسعه صورت نمی پذیرد مثل مدارس عمومی مناسب و شبکه های درمانی و اجتماعی کافی در خود امریکا نیز روز به روز کمتر و کمتر می شود.
دکتر مسعود کرباسیان
رضا طهماسبی
1 فایل پیوست
نگاهی به گات، ریشه ها و كاركردها
گات تنها سند چندجانبه ای بود كه در آن ضوابط موافقت شده ای برای تجارت بین المللی وضع شد و به عنوان هیأتی بین المللی در ارتباط با مذاكره درباره كاهش موانع تجاری و سایر اقدام هایی كه رقابت را تحریف می كند همچنین در زمینه روابط تجاری بین المللی انجام وظیفه كرد.
موافقت نامه های تجاری گات
آنچه امروز در اقتصاد جهانی به عنوان «ساز و كار تجارت جهانی» یا حذف تعرفه های ترجیحی مشاهده می شود معلول دوران ركود اقتصادی و كاهش مبادلات بین المللی دولت های بزرگ از سال ۱۹۳۰ به بعد و پس از جنگ جهانی دوم است.این گزارش نگاهی اجمالی دارد به مفاد گات كه زمینه شكل گیری سازمان تجارت جهانی بوده است.البته با توجه به كاركردهای این سازمان مخالفت ها و حمایت هایی را در جامعه جهانی مشاهده می كنیم.
به كارگیری تدابیری همچون حمایت از صنایع داخلی از طریق وضع تعرفه های گمركی سنگین، جلوگیری از ورود برخی كالاهای خاص و... در حدود سال های بعد از ۱۹۳۰ كه مواجه با دوران ركود اقتصادی وكاهش مبادلات بین المللی دولت های بزرگ بود، نتوانست مشكلات نظام تجارت بین المللی بعد از جنگ جهانی اول را برطرف كند.
پس از جنگ جهانی دوم، ایجاد سازمان های بین المللی، میان دول هم پیمان به منظور مقابله با وضعیت نابسامان اقتصادی و كاهش مشكلات مالی و تجاری، ضرورت پیدا كرد و منجر به تأسیس صندوق بین المللی پول و بانك جهانی ترمیم و توسعه شد.
كنفرانس برتن وودز در آمریكا، لزوم یك سازمان بین المللی بازرگانی را توصیه كرد. در اكتبر ۱۹۴۶ شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل بر مبنای این توصیه، تصمیم به تشكیل یك كنفرانس بازرگانی بین المللی گرفت. این كنفرانس كه از تاریخ ۱۹۴۷ تا مارس ۱۹۴۸ در هاوانا برگزار شد، منشوری را كه به منشور هاوانا معروف شد، به منظور تشكیل یك سازمان بین المللی بازرگانی تنظیم كرد. در سال ۱۹۴۷ همزمان با تهیه منشور هاوانا، نخستین كنفرانس درباره مسائل بازرگانی بین المللی در ژنو تشكیل شد و با مذاكره و هماهنگی با بخش بررسی و تداركاتی سازمان ملل، اقدام به تدارك یك سلسله تدابیری برای تنظیم روابط بازرگانی بین المللی، وضع امتیازات تعرفه ای و تنظیم معاهدات چندجانبه كرد كه به موافقتنامه عمومی تعرفه و تجارت (General Agreement on Tariff and Trade (GATT)) معروف شد.
|
[Only Registered and Activated Users Can See Links. Click Here To Register...] |
این موافقتنامه را در سال ۱۹۴۷ ، ۲۳ كشور امضا كردند و از ۱۹۴۸ /۱ /۱ به اجرا گذاشته شد. از طرفی سازمان بازرگانی بین المللی كه باید منشور هاوانا را اجرا می كرد، به دلیل آن كه مجوز كاهش واردات را به كشورهایی كه تراز پرداخت هایشان دستخوش بحران شده بود، می داد و تحت الشعاع قرار گرفتن منافع ایالات متحده آمریكا، مورد انتقاد آن دولت قرار گرفت، از این رو، این سازمان دیگر تأسیس نشد و منشور هاوانا با وجود امضای ۵۳ كشور، در مراجع قانونی هیچ كشوری بجز لیبریا، مورد تصویب قرار نگرفت. شكست منشور هاوانا موجب توفیقی برای گات (GATT) شد.
موافقت نامه های تجاری گات
آنچه امروز در اقتصاد جهانی به عنوان «ساز و كار تجارت جهانی» یا حذف تعرفه های ترجیحی مشاهده می شود معلول دوران ركود اقتصادی و كاهش مبادلات بین المللی دولت های بزرگ از سال ۱۹۳۰ به بعد و پس از جنگ جهانی دوم است.این گزارش نگاهی اجمالی دارد به مفاد گات كه زمینه شكل گیری سازمان تجارت جهانی بوده است.البته با توجه به كاركردهای این سازمان مخالفت ها و حمایت هایی را در جامعه جهانی مشاهده می كنیم.
به كارگیری تدابیری همچون حمایت از صنایع داخلی از طریق وضع تعرفه های گمركی سنگین، جلوگیری از ورود برخی كالاهای خاص و... در حدود سال های بعد از ۱۹۳۰ كه مواجه با دوران ركود اقتصادی وكاهش مبادلات بین المللی دولت های بزرگ بود، نتوانست مشكلات نظام تجارت بین المللی بعد از جنگ جهانی اول را برطرف كند.
پس از جنگ جهانی دوم، ایجاد سازمان های بین المللی، میان دول هم پیمان به منظور مقابله با وضعیت نابسامان اقتصادی و كاهش مشكلات مالی و تجاری، ضرورت پیدا كرد و منجر به تأسیس صندوق بین المللی پول و بانك جهانی ترمیم و توسعه شد.
كنفرانس برتن وودز در آمریكا، لزوم یك سازمان بین المللی بازرگانی را توصیه كرد. در اكتبر ۱۹۴۶ شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل بر مبنای این توصیه، تصمیم به تشكیل یك كنفرانس بازرگانی بین المللی گرفت. این كنفرانس كه از تاریخ ۱۹۴۷ تا مارس ۱۹۴۸ در هاوانا برگزار شد، منشوری را كه به منشور هاوانا معروف شد، به منظور تشكیل یك سازمان بین المللی بازرگانی تنظیم كرد. در سال ۱۹۴۷ همزمان با تهیه منشور هاوانا، نخستین كنفرانس درباره مسائل بازرگانی بین المللی در ژنو تشكیل شد و با مذاكره و هماهنگی با بخش بررسی و تداركاتی سازمان ملل، اقدام به تدارك یك سلسله تدابیری برای تنظیم روابط بازرگانی بین المللی، وضع امتیازات تعرفه ای و تنظیم معاهدات چندجانبه كرد كه به موافقتنامه عمومی تعرفه و تجارت (General Agreement on Tariff and Trade (GATT)) معروف شد.
این موافقتنامه را در سال ۱۹۴۷ ، ۲۳ كشور امضا كردند و از ۱۹۴۸ /۱ /۱ به اجرا گذاشته شد. از طرفی سازمان بازرگانی بین المللی كه باید منشور هاوانا را اجرا می كرد، به دلیل آن كه مجوز كاهش واردات را به كشورهایی كه تراز پرداخت هایشان دستخوش بحران شده بود، می داد و تحت الشعاع قرار گرفتن منافع ایالات متحده آمریكا، مورد انتقاد آن دولت قرار گرفت، از این رو، این سازمان دیگر تأسیس نشد و منشور هاوانا با وجود امضای ۵۳ كشور، در مراجع قانونی هیچ كشوری بجز لیبریا، مورد تصویب قرار نگرفت. شكست منشور هاوانا موجب توفیقی برای گات (GATT) شد.
كشورهایی بودند كه در ترسیم سیمایی برای تأسیس «سازمان تجارت بین المللی» (International Trade Organization ITO)، متعهد شدند. گات كه به میزان زیادی براساس قسمت هایی از پیش نویس ITO در ارتباط با سیاست های تجاری استوار شد، متضمن دستیابی سریع به آزادسازی تجارت بود و با اقدام های قانونی حداقلی كه فراهم شد، انتظار می رفت كه مسئولیت آن بزودی به ITO سپرده شود و زمانی كه این طرح مورد تصویب قرار نگرفت، گات به عنوان تنها سند بین المللی در رابطه با وضع قواعد تجاری، باقی گذاشته شد.
پس از به اجرا درآمدن، فعالیت های گات موجب تغییرات وسیعی در صحنه اقتصادی جهان شد. تغییراتی در رابطه با توان اقتصادی كشورها یا گروه كشورها، ضرورت توسعه جهان به عنوان یك عامل مهم در امور مالی بین المللی، تمایل به سوی گروه های اقتصادی منطقه ای، امتیازات، همچنین مشكلات پولی و پرداخت ها و نیز مشكلات پدید آمده ناشی از بدهی ها در دهه ،۸۰ نقش گات را همراه با كوشش های مداوم به منظور آزادسازی تجارت جهانی به عنوان یك تالار سخنرانی، جایی كه در آن چنین موضوع هایی می تواند مورد مباحثه قرار گرفته و اختلاف های پیش آمده حل وفصل شود، بیش از پیش اهمیت یافت.گات معاهده چندجانبه ای در ۳۸ ماده و تعداد زیادی ضمایم حاوی فهرست های تعرفه ای منضم به آن است كه شامل هزاران قلم تخفیفات گمركی بین كشورهای عضو می شود.
گات از دیدگاه گات
گات تنها سند چندجانبه ای بود كه در آن ضوابط موافقت شده ای برای تجارت بین المللی وضع شد و به عنوان هیأتی بین المللی در ارتباط با مذاكره درباره كاهش موانع تجاری و سایر اقدام هایی كه رقابت را تحریف می كند همچنین در زمینه روابط تجاری بین المللی انجام وظیفه كرد. گات متضمن مجموعه ای از قواعد بود به همراه تالار سخنرانی كه در آن كشورها بتوانند با یكدیگر به مذاكره پرداخته و بر مسائل تجاری شان فائق آمده و برای گسترش موقعیت های تجاری جهانی اقدام كنند.
پس از جنگ جهانی دوم، رشد ده چندان در حجم تجارت بین المللی، ادامه بارزی از موفقیت را برای گات رقم زد. گات بر این دیدگاه استوار بود كه تمایل به فراهم كردن یك فضای تجاری بین المللی مطمئن و قابل پیش بینی داشته كه در آن بخش صنعت و تجارت، خصوصی و عمومی، اعتماد به سرمایه گذاری پیدا كرده و ایجاد اشتغال و تجارت كنند. از طرف دیگر توسل به دولت ها نشان داده است كه موجب كاهش اعتماد به تجارت شده، قیمت ها را افزایش داده، سرمایه گذاری ها را كند و به چشم انداز كلی رشد و توسعه اقتصادی زیان وارد كرده است.
رئوس موافقتنامه عمومی تعرفه و تجارت
گات موافقتنامه چند جانبه ای بود كه در چهار بخش و ۳۸ ماده بر مبنای آزادسازی تجارت و رعایت اصل عدم تبعیض، كاهش تعرفه های گمركی، عدم استفاده از محدودیت های مقداری و ... استوار شده بود.
در حقیقت گات برای نیل به اهدافش بر تجارت جهانی بدون تبعیض، تبدیل موانع غیر تعرفه ای به تعرفه ای، انجام مذاكرات تجاری به منظور كاهش تعرفه ها و جلوگیری از آسیب رسانی به منافع تجاری دیگر اعضا تكیه داشت. خلاصه ای از مفاد گات در زیر می آید:
ماده ۱ ماده كلیدی تضمین كننده اصل كامله الوداد در میان تمامی اعضا است. به این مفهوم كه هر گونه كمك، مقرر كردن امتیاز یا معافیت اعطایی به یكی از اعضا بدون قید و شرط به دیگر اعضا تسری می یابد.
ماده ۲ مربوط به كاهش تعرفه های گمركی (طبق ضمایم) است. ضروری است هر عضو هنگامی كه به گات ملحق می شود، قواعد بخش را «با كامل ترین وجه بدون تناقض» به كار برد.
ماده ۳ مالیات های داخلی و سایر اقدام هایی را كه در رابطه با مبادلات تجاری تبعیض آمیز باشد منع می كند.
ماده ۴ (مربوط به فیلم های سینما توگرافی است)
ماده ۵ در ارتباط با آزادی ترانزیت است.
ماده ۶ در خصوص اقدام های آنتی دامپینگ و حقوق های گمركی جبرانی و خنثی كننده است.
ماده ۷ ناظر است بر چگونگی ارزش گذاری كالاها در گمركات
ماده ۸ درباره كاهش تعدد عوارض بوده و این كه عوارض و هزینه ها به گونه ای نباشند كه نشانگر حمایت غیر مستقیم از محصولات داخلی تلقی شوند و همچنین مرتبط است با كاهش تشریفات ورود كالاها. این ماده تأكید دارد بر این كه هیچ متعاهدی برای نقض جزئی مقررات گمركی یا الزامات دیگر بویژه در مواردی كه به سادگی قابل اصلاح بوده و سوء نیتی در كار نباشد، مورد جرایم سنگین، قرار نگیرد.
ماده ۲۴ مقرر می دارد كه چگونه اتحادیه های گمركی و مناطق تجاری آزاد ممكن است مستثنیاتی بر اصل كامله الوداد به وجودآورند.
ماده ۲۵ مفاد این ماده عمل كشورهای عضو در رابطه با موارد عدم اجرای الزاماتی را مقرر می دارد.
مواد ۲۶ تا ۳۵ قواعدی در باره اداره خودگات هستند.
مذاكرات تجاری
۱) نخستین دور مذاكرات تجاری با عنوان دور ژنو در سال ۱۹۴۷ در شهر ژنو برگزار و منجر به تأسیس گات شد.
۲) دور آنسی (فرانسه) در سال ۱۹۴۹ با هدف كاهش تعرفه ها برگزار شد.
۳) دور توركوای (انگلیس) در سال ۱۹۵۱ با هدف كاهش تعرفه ها برگزار شد.
۴) دور ژنو در سال ۱۹۵۶ با هدف كاهش تعرفه ها برگزار شد.
۵) دور دیلن در سال های ۱۹۶۲ ۱۹۶۰ با هدف كاهش تعرفه ها برگزار شد.
۶) دور كندی در سال های ۱۹۶۷ ۱۹۶۲ با هدف كاهش تعرفه ها و مروری بر پاره ای اصول برگزار شد.
۷) دور توكیو با شركت ۹۹ كشور در سال های ۱۹۷۹ ۱۹۷۳ با هدف كاهش كلی تعرفه ها
۸) دور اروگوئه: دور اروگوئه از سال ۱۹۸۶ شروع و باید در سال ۱۹۹۰ خاتمه می یافت، اما تا ۱۹۹۴ به درازا انجامید. مذاكرات دور اروگوئه كه از لحاظ موضوع ها در تاریخ گات بی سابقه است،
۱۵ محور مرتبط با تجارت را شامل می شود:
۱) تعرفه ها
۲) موانع غیر تعرفه ای
۳) محصولات دارای منشأ طبیعی
۴) محصولات گرمسیری
۵) منسوجات و پوشاك
۶) محصولات كشاورزی
۷) مقررات مربوط به اقدام های دامپینگ
۸) شروط فرار
۹) یارانه ها
۱۰) حمایت از مالكیت فكری
۱۱) سرمایه گذاری های مرتبط با تجارت
۱۲) حل و فصل اختلاف های تجاری
۱۳) تجارت خدمات
۱۴) تجدید نظر در برخی از اصول و مقررات گات
۱۵) عملكرد گات
گرچه مذاكرات دور اروگوئه به درازا انجامید و فراز و نشیب های زیادی را پشت سر گذاشت و بروز اختلاف تعرفه ها و توافق های زیادی را تجربه كرد، اما در نهایت هنگامی كه وزیران ۱۲۵ كشوری كه در مراحل نهایی مذاكرات حضور داشتند در آوریل ۱۹۹۴ در كشور مراكش قرار داد نهایی این دور مذاكرات را امضا و سازمان تجارت جهانی را (Word Trade Organization WTO) تأسیس كردند و بزرگ ترین اصلاحات در نظام تجارت بین المللی از زمان جنگ جهانی دوم به بعد را نوید دادند.
تحولات شگرف اقتصادی و گسترش مبادلات بازرگانی بین المللی كه تغییراتی در نظام تجارت جهانی را می طلبید، منجر به تأسیس سازمان تجارت جهانی شد. بر همین اساس میان این سازمان و گات تفاوت های وجود دارد. در واقع می توان چنین بیان كرد كه سازمان تجارت جهانی، گات است به علاوه موارد دیگر.
گات یك نهاد كوچك بود و هرگز از لحاظ حقوقی به عنوان یك سازمان بین المللی شناخته نشده بود، در حالی كه سازمان تجارت جهانی كه اكنون جایگزین گات شده، یك سازمان بین المللی است كه در چارچوب توافق های گات و موافقتنامه سازمان تجارت جهانی و برخی توافق های دیگر عمل می كند. علاوه بر این گات تنها با تجارت كالاها مرتبط بود. اما موافقتنامه سازمان تجارت جهانی، تجارت خدمات و سرمایه های معنوی را نیز شامل می شود.
این سازمان كه به عنوان یك مجمع بین المللی، زمینه حقوقی برای سیاست های تجاری بین المللی فراهم می كند، ۳ هدف عمده را مد نظر دارد:
۱) كمك به جریان تجارت و داد و ستد آزاد
۲) دستیابی به آزادسازی تدریجی و مداوم تجارت از طریق مذاكره
۳) تأسیس یك نظام مهم حل و فصل اختلاف های تجاری
اصول بنیادی كه مبنای تمامی موافقتنامه های سازمان تجارت جهانی قرار گرفته و هدف آن بنیانگذاری نظام تجارت چند جانبه است عبارتند از:
اصل عدم تبعیض
اصل تجارت آزاد
اصل تشویق رقابت
برخی اصول دیگر كه برای كشورهای كمتر توسعه یافته در نظر گرفته شده است.
سیدقاسم تجلی فر